 |
|
|  Σάββατο 12/2
Οι ΗΠΑ κατάσχουν αφγανικά κεφάλαια για την αποζημίωση των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Τζο Μπάιντεν υπέγραψε την Παρασκευή ένα εκτελεστικό διάταγμα που ανοίγει το δρόμο για την κατάσχεση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε αποθεματικά της αφγανικής Κεντρικής Τράπεζας που είναι κατατεθειμένα στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, σε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη κίνηση με την Ουάσινγκτον να κατάσχει περιουσιακά στοιχεία ενός άλλου κράτους, ζήτησε να κατατεθούν αυτά τα κεφάλαια σε λογαριασμό του τμήματος της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (FED) στην Νέα Υόρκη.
Ο ίδιος επιθυμεί το ήμισυ αυτού του ποσού να προοριστεί για αξιώσεις αποζημιώσεων που υποβάλλονται κυρίως από οικογένειες θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Ο Μπάιντεν τονίζει ότι το άλλο μισό των χρημάτων θα δαπανηθεί για χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας στο Αφγανιστάν, αλλά θα εκταμιευθεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα χρήματα να μην πέσουν στα χέρια των Ταλιμπάν, εξήγησε ο Λευκός Οίκος.
«Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να πάρουμε 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια και να διασφαλίσουμε ότι θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος του αφγανικού λαού και επίσης να διασφαλίσουμε ότι θα ακουστεί ενώπιον της αμερικανικής ομοσπονδιακής δικαιοσύνης η φωνή των οικογενειών των θυμάτων της τρομοκρατίας», εξήγησε ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Ο τελευταίος αναγνώρισε ότι η κατάσταση είναι «νομικά περίπλοκη» και υποστήριξε ότι η σημερινή ανακοίνωση είναι μόνο η αρχή μιας διαδικασίας που αναμένεται να διαρκέσει μήνες.
Η απόφαση του Αμερικανού προέδρου σίγουρα θα προκαλέσει πολλές αντιπαραθέσεις, την ώρα που το Αφγανιστάν βιώνει μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση.
Συνολικά, τα ακαθάριστα αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας του Αφγανιστάν ανέρχονταν στα τέλη Απριλίου 2021 σε 9,4 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
