 |
|
|  Παρασκευή 11/2
Ελληνίδα κατέκτησε τις επτά ψηλότερες κορυφές του κόσμου
newsbeast.gr,flashnews.gr
Η Βανέσα Αρχοντίδου πέτυχε ένα απίστευτο επίτευγμα, αφού κατέκτησε τις επτά ψηλότερες κορυφές του πλανήτη, ενώ έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα για την κλιματική αλλαγή, που συντελεί στο λιώσιμο των πάγων.
Με αφορμή την τελευταία αποστολή στο όρος Βίνσεν της Ανταρκτικής μίλησε στη εκπομπή «Περίμετρος» και σημείωσε πως «αυτό που θελήσαμε να κάνουμε στην Ανταρκτική, με την ανάβαση στην υψηλότερη κορυφή στο Βίνσεν αλλά και με τη διάσχιση με σκι στον Νότιο Πόλο ήταν να μεταδώσουμε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα πως πρέπει να δράσουμε τώρα για το κλίμα».
Μάλιστα, ως Πρέσβειρα του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Κλίμα, επισήμανε ότι «υπάρχει ένα πολύ σημαντικό εργαλείο, το Peer Parliaments, συζητήσεις δηλαδή με άλλους ορειβάτες που συμμετείχαν στην αποστολή. Τα Peer Parliaments μπορούν να γίνουν παντού και από την κουζίνα του σπιτιού μας. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να μιλήσουμε με ανθρώπους της δικής μας κοινότητας και να μπορέσουμε να τους ρωτήσουμε το πώς μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους και να συμβάλουν κι αυτοί, όπως μπορούν, στην καθημερινότητα τους, στην αλλαγή που θα έρθει από εμάς. Όλα τα δεδομένα που μαζεύουμε θα τα στείλουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και βάσει αυτών θα ληφθούν αποφάσεις και πολιτικές».
Η Βανέσα Αρχοντίδου μεταξύ άλλων, τόνισε πως η κατάσταση στην Ανταρκτική είναι τραγική εξαιτίας του λιώσιμου των πάγων, ενώ είπε πως η αλλαγή του κλίματος διακρίνεται με γυμνό μάτι.
Επίσης, αναφορικά με την απόφαση να κατακτήσει τις υψηλότερες κορυφές του κόσμου, είπε πως «ξεκίνησα δειλά – δειλά πριν από οκτώ χρόνια. Δεν ήταν η δουλειά μου να κάνω ορειβασία, με ώθησε η αγάπη μου για τη φύση και το βουνό. Κάθε χρόνο έβαζα στόχο και μια κορυφή και αυτή η πρόκληση ολοκληρώθηκε με την ανάβαση στην Ανταρκτική. Ήθελα να είναι όχι μόνο μια προσωπική πρόκληση αλλά να έχει και τον συμβολισμό που σας εξήγησα για το κλίμα, για όλο τον κόσμο και όλους τους Έλληνες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
