 |
|
|  Παρασκευή 14/1
Το κοινοβούλιο τής Κόστα Ρίκα ενέκρινε την παραγωγή και την κατανάλωση θεραπευτικής κάνναβης
AΠΕ-ΜΠΕ
Οι κοσταρικανοί βουλευτές ενέκριναν χθες Πέμπτη τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας, της παραγωγής, της βιομηχανικής επεξεργασίας και της εμπορικής διάθεσης κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς, έπειτα από τρία χρόνια συζητήσεων στο Κογκρέσο.
«Με μεγάλη ικανοποίηση, έπειτα από πολύ μακρύ δρόμο με πολλές καθυστερήσεις, το νομοσχέδιο εγκρίθηκε», ανακοίνωσε η Σόιλα Βόλιο, η βουλεύτρια που πρωτοστάτησε στην πρωτοβουλία.
Η απόφαση αυτή θα φέρει «οικονομική ανάπτυξη», θα δημιουργήσει «ευκαιρίες για η χώρα», καθώς και «επενδύσεις και θέσεις εργασίας», διαβεβαίωσε η κυρία Βόλιο. «Όμως το σημαντικότερο είναι ότι οι ασθενείς θα μπορούν να αγοράζουν ένα φάρμακο καλής ποιότητας σε λογική τιμή, για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με τον ακτιβιστή Ισαάκ Αμαδόρ, πατέρα παιδιού με εγκεφαλική παράλυση που χρησιμοποιεί χασισέλαιο για να το ανακουφίζει από την επιληψία, κάπου 3.500 άνθρωποι στη χώρα της κεντρικής Αμερικής χρησιμοποιούν προϊόντα αυτού του τύπου για θεραπευτικούς λόγους.
Κατά τον ίδιο, μέχρι σήμερα πολλές οικογένειες ασθενών ήταν αναγκασμένες να προμηθεύονται τέτοια προϊόντα παράνομα, να τα αγοράζουν από το εξωτερικό, ή, όπως ο ίδιος, να κάνουν παραγωγή μόνες τους, στο σπίτι.
Μελέτη της κοσταρικανής δημόσιας υπηρεσίας προώθησης του διεθνούς εμπορίου (PROCOMER) ανέφερε ότι ως το 2025, η παγκόσμια αγορά χασίς και θεραπευτικής κάνναβης θα έχει τζίρο περίπου 35 δισ. δολαρίων τον χρόνο.
Σε διεθνές επίπεδο, κάπου 20 χώρες εγκρίνουν την παραγωγή και την εμπορική διάθεση κάνναβης, ανάμεσά τους αρκετές στη Λατινική Αμερική, όπως η Αργεντινή, η Χιλή, ο Παναμάς, το Μεξικό και η Κολομβία.
Στην Κόστα Ρίκα, δεν απομένει πλέον παρά ο πρόεδρος Κάρλος Αλβαράδο να βάλει την υπογραφή του στο κείμενο που ψηφίστηκε χθες για να γίνει νόμος του κράτους. Ο πρόεδρος είχε εκφράσει την υποστήριξή του στο νομοσχέδιο στο παρελθόν. Διαθέτει, πάντως, δικαίωμα βέτο.
Για την παραγωγή φυτών και προϊόντων κάνναβης θα απαιτείται άδεια των αρχών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
