 |
|
|  Παρασκευή 31/12
Aσράφ Γάνι, πρώην πρόεδρος τού Αφγανιστάν
«Μας πρόδωσαν σύμμαχοι και Ουάσινγκτον», για την παράδοση στους Ταλιμπάν
BBC,protothema.gr
Ο πρώην πρόεδρος του Αφγανιστάν, Ασράφ Γάνι έσπασε τη σιωπή του, στην πρώτη του συνέντευξη αφότου έφυγε από την Καμπούλ πριν από τέσσερις μήνες, κατηγορώντας ουσιαστικά τη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα τους Αμερικανούς για την παράδοση της χώρας στους Ταλιμπάν.
Ο Γάνι είπε στο BBC ότι έσπευσε να φύγει από την Καμπούλ με ελικόπτερο, ωθούμενος από τον «τρομοκρατημένο» σύμβουλό του για την εθνική ασφάλεια, Χαμντουλάχ Μοχίμπ, και τον διοικητή της προεδρικής ασφαλείας. «Είπαν ότι η PPS [υπηρεσία προεδρικής προστασίας] έχει καταρρεύσει, και αν βγω να τοποθετηθώ, όλοι θα σκοτωθούν», είπε ο Γάνι. «Ο Μοχίμπ δεν μου έδωσε περισσότερα από δύο λεπτά» συμπλήρωσε.
Οι Ταλιμπάν ετοιμάζονταν να πάρουν τον έλεγχο του Αφγανιστάν πριν από τη αποχώρηση του Γάνι από την πρωτεύουσα της χώρας, ωστόσο η εσπευσμένη αναχώρησή του έβαλε τέλος στις ελπίδες για μια ομαλή παράδοση της εξουσίας και ματαίωσε τα σχέδια για μια κυβέρνηση χωρίς αποκλεισμούς.
Τώρα η πείνα έχει «χτυπήσει» τους πολίτες του Αφγανιστάν, η οικονομία έχει συρρικνωθεί περισσότερο από το ένα τρίτο και οι τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης έχουν πληγεί από την απότομη διακοπή εισροής των ξένων κεφαλαίων.
Ερωτηθείς σχετικά με το τι θα έλεγε στους Αφγανούς πολίτες, πολλοί από τους οποίους τον «κατηγορούν για τη στάση του που κρατά ως ηγέτης» στην τρέχουσα καταστροφή, ο Γάνι είπε πως το μεγαλύτερο λάθος του ήταν η εμπιστορύνη στους συμμάχους.
«Έχουν το απόλυτο δικαίωμα να με κατηγορούν... και έχουν δίκιο. Εμπιστεύτηκα τη διεθνή μας συνεργασία και ακολούθησα αυτόν τον δρόμο», είπε. «Όλοι μας κάναμε ένα τεράστιο λάθος υποθέτοντας ότι η υπομονή της διεθνούς κοινότητας θα διαρκέσει».
Ο Γάνι επέκρινε την Ουάσιγκτον ότι άφησε την κυβέρνησή του έξω από τις πολυετείς ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Ταλιμπάν, ισχυριζόμενος ότι οι συμφωνίες που υπογράφηκαν υπό τον απεσταλμένο των ΗΠΑ για την ειρήνη, Ζαλμάι Χαλιλζάντ «θυσίασαν» στην πραγματικότητα τους Αφγανούς, ώστε να αποχωρήσουν ομαλά τα αμερικανικά στρατεύματα.
«Όσον αφορά τη διαδικασία, το αποτέλεσμα, η ευθύνη πρέπει να ανήκει ξεκάθαρα στην αμερικανική ομάδα», είπε. «Δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να καθίσουμε μαζί με τους Ταλιμπάν. Έγινε θέμα των ΗΠΑ και όχι του Αφγανιστάν. Μας διέγραψαν» τόνισε.
Ο Γάνι ρωτήθηκε αν αισθάνεται προσωπικές τύψεις για όσα έχουν προκύψει τις τελευταίες 100 ημέρες. Ο πρώην πρόεδρος της χώρας δεν στάθηκε στην ανθρωπιστική κρίση, αλλά «θρήνησε» για τη φήμη και την κληρονομιά του. «Η δουλειά μου έχει καταστραφεί. Οι αξίες μου έχουν καταπατηθεί και με έχουν κάνει αποδιοπομπαίο τράγο» είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
