 |
|
|  Δευτέρα 27/12
Ψυχική υγεία στον Αθλητισμό
Προβλήματα αντιμετωπίζουν πολλοί αθλητές!
AΠΕ-ΜΠΕ
Κατάθλιψη, άγχος κι΄ εξάντληση, πριν και μετά τον αγώνα... Δεν είναι
λίγοι οι αθλητές, οι οποίοι έχουν αναφερθεί στην ψυχική υγεία τους,
σε πολλούς και διάφορους αγωνιστικούς χώρους...
«Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε απλά αξιοθέατα», δήλωσε προκαλώντας
αίσθηση, η 24χρονη Αμερικανίδα και κορυφαία γυμνάστρια της σύγχρονης
εποχής, Σιμόν Μπάϊλς, η οποία έθεσε το θέμα της ψυχικής υγείας, επί
τάπητος, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, που φιλοξενήθηκαν το
περασμένο καλοκαίρι στο Τόκιο. Η διάσημη πρωταθλήτρια, η οποία έγινε
γνωστή ανά την υφήλιο μετά τα πέντε Ολυμπιακά μετάλλια στο Ρίο Ντε
Τζανέϊρο, το 2016, επέλεξε να μην συμμετάσχει στα περισσότερα
αγωνίσματα της ενόργανης γυμναστικής στην ιαπωνική πρωτεύουσα, αλλά...
πρόλαβε να κατακτήσει ένα χάλκινο μετάλλιο. Και όπως δήλωσε δύο μήνες
αργότερα, «θα έπρεπε να είχα παραιτηθεί πολύ πριν το Τόκιο και να
κοινοποιήσω όλο το άγχος που είχε συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια».
Η Μπάϊλς είναι άθελα της, «πρωταγωνίστρια» και στο σκάνδαλο
σεξουαλικής κακοποίησης, καθώς υπήρξε ένα από τα θύματα του πρώην
γιατρού της αμερικανικής ομάδας, Λάρι Νασάρ, ο οποίος καταδικάσθηκε
για σεξουαλική επίθεση σε περισσότερες από 250 αθλήτριες. Παρ΄ όλα
αυτά, η βραχύσωμη Αμερικανίδα από το Τέξας, βρήκε το σθένος να ηγηθεί
εκστρατείας, προκειμένου να «σπάσει» το στερεότυπο για την ψυχική
υγεία.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η κορυφαία τενίστρια της Ιαπωνίας, Ναόμι
Οσάκα, μίλησε δημοσίως για τα προβλήματα άγχους της, που
«σημαδεύθηκαν» από αρκετά καταθλιπτικά επεισόδια, εν μέσω του τουρνουά
Roland-Garros, στο Παρίσι. Το άγχος, η ψυχική κόπωση, η κατάθλιψη, οι
αγχώδεις διαταραχές, η διπολική διαταραχή και γενικότερα η ψυχική
υγεία, μπορούν να επηρεασθούν με πολλούς τρόπους και σε πολλά επίπεδα.
Στο ντοκιμαντέρ «Game, Set, and Anxiety Attack», ο Αμερικανός
τενίστας, Μάρντι Φις, περιγράφει την αγχώδη διαταραχή που κάποτε τον
εμπόδιζε να φθάσει ακόμη και στο γήπεδο, αλλά και την βοήθεια που
έψαχνε να βρει, προκειμένου να καταπολεμήσει το άγχος του. Πλέον, ο
έμπειρος τενίστας, είναι αρχηγός της αμερικανικής ομάδας Davis Cup.
Πρόσφατα, η Γαλλίδα ξιφομάχος, Ισάορα Τίμπους, μίλησε σχετικά μετά
τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατά την επιστροφή της από το Τόκιο: «Η
ψυχική υγεία δεν πρέπει πλέον να είναι ταμπού, ούτε για τον αθλητή
ούτε για την κοινωνία. Τέτοιες παθήσεις, συχνά μένουν κρυφές και σε
οικογενειακούς ή επαγγελματικούς τομείς. Και αυτό πρέπει να
σταματήσει».
Πριν από περίπου έναν χρόνο, η Επιτροπή Ηθικής και Αθλητισμού, μια
γαλλική ένωση αφιερωμένη στην καταπολέμηση των ηθικών αποκλίσεων στον
αθλητισμό και κυρίως στην προσφορά βοήθειας σε θύματα βίας και
κακοποίησης στον αθλητισμό, άρχισε μια έρευνα για την ψυχική υγεία
στον αθλητισμό. Ελαβαν μέρος χίλιοι αθλητές και αθλήτριες, κυρίως
υψηλού επιπέδου, ενώ τα αποτελέσματα της έρευνας είναι «ανησυχητικά»
για τους νέους (15-17 ετών και 18-25 ετών), όπως αποκάλυψε η πρόεδρος
της Ενωσης, Βερονίκ Λεμπάρ, η οποία υποστηρίζει «δράσεις υποστήριξης
και σχετική εκπαίδευση».
Ο τομέας της παρακολούθησης ή της ψυχολογικής βοήθειας, είναι κάτι
διαφορετικό από την αμιγώς ψυχολογική προετοιμασία, που αποσκοπεί στη
βελτίωση της απόδοσης, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Και σχεδόν 2,5
χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων, το 2024, σχεδόν
όλοι οι παράγοντες του αθλητισμού, κάνουν τον απολογισμό των
Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, μετρούν μετάλλια και προσλαμβάνουν τους
καλύτερους προπονητές από το εξωτερικό. Αλλά, ελάχιστοι ασχολούνται
ουσιαστικά με την ψυχολογική υποστήριξη των πρωταθλητών και ειδικότερα
των Γάλλων, οι οποίοι που θα έχουν πολύ ισχυρή πίεση για να
κατακτήσουν μετάλλια στην χώρα τους.
Το Εθνικό Ινστιτούτο Αθλητισμού για Εξειδίκευση και Απόδοση (Insep),
είναι ο «ναός» του γαλλικού αθλητισμού υψηλού επιπέδου και διαθέτει
μια ομάδα ψυχολόγων, αλλά ορισμένοι αθλητές, όπως η Τίμπους, θεωρούν,
ότι η Γαλλία καθυστερεί στον συγκεκριμένο τομέα, σε σύγκριση με άλλες
χώρες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
