Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 26/12

΄Εγινε κι αυτό!

Γυναίκα παντρεύτηκε ...δέντρο για να το σώσει,ενω για χάρη του άλλαξε μέχρι και το επώνυμο της!!



iefimerida.gr

Μια μητέρα δύο παιδιών, που παντρεύτηκε ένα... δέντρο, λέει ότι το ζευγάρι είναι ακόμα δυνατό και γιορτάζουν μαζί τα τρίτα τους Χριστούγεννα!!! Η 37χρονη βρετανή Κέιτ Κάνινγκχαμ, η οποία άλλαξε το επώνυμό της σε Έλντερ (κουφοξυλιά) όταν παντρεύτηκαν μαζί με το δέντρο το 2019 στο Σέφτον του Μέρσεϊσαϊντ, λέει ότι το ζευγάρι είναι πιο αγαπημένο από ποτέ αυτή την εορταστική περίοδο. Η μητέρα, που φροντίζει τον αυτιστικό γιο της παράλληλα με την περιβαλλοντική της εργασία, επισκέπτεται το δέντρο έως και πέντε φορές την εβδομάδα και το έχει στολίσει με στεφάνι, γιρλάντα και μπάλες για τα Χριστούγεννα. Μάλιστα, θα περάσει τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων με το άλλο της μισό, αφήνοντας την υπόλοιπη οικογένειά της στο σπίτι, στο Μέρσεϊσαϊντ. Η Κέιτ παντρεύτηκε το δέντρο πριν από τρία χρόνια σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα σχέδια σχετικά με την κατασκευή μιας παράκαμψης μέσα από το τοπικό πάρκο εκείνη την εποχή. Όπως είπε, το δέντρο την ολοκληρώνει και η αγάπη της έχει μεγαλώσει από τον γάμο τους στο Rimrose Valley Country Park τον Σεπτέμβριο του 2019. Περιέγραψε το δέντρο ως μέρος της οικογένειάς της και είπε ότι η ένωσή τους άλλαξε τη ζωή της προς το καλύτερο. Η Κέιτ υπογράφει ακόμη και τις χριστουγεννιάτικες κάρτες της ως «Κύριος και Κυρία Έλντερ». Η πρώην βοηθός καθηγητή παραδέχτηκε ότι μερικές φορές πραγματοποιεί έως και πέντε επισκέψεις την εβδομάδα, με αυτό να επιταχύνεται κατά τη διάρκεια του lockdown. Σχεδιάζει να επισκεφτεί το δέντρο τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων για να βεβαιωθεί ότι δεν θα μείνει έξω από τις εορταστικές της γιορτές. «Είναι τα τρίτα μας Χριστούγεννα τώρα μαζί, οπότε είναι σχεδόν παράδοση να βάζουμε τα στολίδια. Όταν τα έβαζα, το δέντρο μου ήταν τόσο ελκυστικό όσο ποτέ στον λαμπερό ήλιο του Δεκέμβρη. Η Κέιτ, από το κοντινό χωριό Μέλινγκ, κατάλαβε αμέσως ότι το δέντρο ήταν «το ένα και μοναδικό» λόγω της γήινης ενέργειάς του που την τραβούσε προς το μέρος του. Όταν επισκέφτηκε το Rimrose Valley Country Park για να βρει το δέντρο που θα παντρευόταν, η έλξη της για το συγκεκριμένο δέντρο ήταν στιγμιαία. Ανέκαθεν αγαπούσε τα δέντρα και ένιωθε πάντα συνδεδεμένη με τη φύση, αλλά το δέσιμο που νιώθει με αυτό το δέντρο, βρίσκεται σε πολύ βαθύτερο επίπεδο από οτιδήποτε άλλο στο πάρκο, όπως υποστηρίζει η ίδια. Την τράβηξε το ανοιχτό χρώμα του φλοιού και το μεγάλο του μέγεθος, λέγοντας ότι ξεχώριζε από τις πιο σκούρες βελανιδιές στο πάρκο...

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία