 |
|
|  Δευτέρα 20/12
Οικογένεια Ελλήνων ζει στον βόρειο αρκτικό κύκλο
Δίδυμα ελληνόπουλα χτυπούν την πόρτα του Αη Βασίλη στο Ροβανιέμι τής Φινλανδίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Είναι ο Ορφέας και η Κυβέλη, δίδυμα ηλικίας 7 ετών, που τα τελευταία χρόνια άφησαν την Ελλάδα και ζουν μόνιμα στο παγωμένο Ροβανιέμι της Φινλανδίας. Είναι γειτονόπουλα του 'Αη Βασίλη, τα σπίτια τους τα χωρίζει μια απόσταση λίγων μέτρων, και αντί σαν τα άλλα παιδιά του κόσμου να καθίσουν να γράψουν γράμμα στον αγαπημένο τους ¶γιο, του ...χτυπούν συνεχώς την πόρτα για να αλλάξουν την παραγγελία των δώρων!
¶λλωστε, στο Ροβανιέμι οι επιθυμίες των παιδιών προς τον ¶γιο, ξεκινούν 6 μήνες πριν τις γιορτές. Κάθε καλοκαίρι, εκεί γύρω στις 20 Ιουνίου, οι κάτοικοι γιορτάζουν τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου δίπλα στο ποτάμι. Και φυσικά, πέρα από μικρούς και μεγάλους το παρών δίνει και ο Αη Βασίλης, ο οποίος καλεί από νωρίς τα παιδιά των ντόπιων να του πουν το δώρο που θέλουν να τους φέρει στις γιορτές.
Από εκείνο το διάστημα και έως τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ο Ορφέας και η Κυβέλη, που πηγαίνουν δημοτικό σχολείο στο Ροβανιέμι, έχουν αλλάξει αρκετές φορές άποψη για το παιχνίδι που θέλουν να τους φέρει ο αγαπημένος τους ¶γιος κάτω από το δέντρο και πηγαίνουν στο σπίτι του να τον «ενημερώσουν» για τα σχετικά. «Ανά μία εβδομάδα ή δύο αλλάζουν άποψη και του ζητούν άλλο δώρο», ανέφερε ο πατέρας των διδύμων, Γιώργος Φραντζόγλου, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του αποφάσισαν να μετακομίσουν μόνιμα οικογενειακώς στη Φινλανδία.
Για την οικογένεια Φραντζόγλου ήταν «όνειρο ζωής», όπως αναφέρουν, να ζουν στο φινλανδικό βορρά. Ο Γιώργος Φραντζόγλου πέρα από τις τουριστικές δραστηριότητες με τις οποίες ασχολείται, οργανώνει για τους τουρίστες περιηγήσεις σε φάρμες και δάση με ταράνδους και χάσκι αλλά και εκδρομές προς το Βόρειο Σέλας. Είναι προπονητής της κολύμβησης στο Ροβανιέμι, ενώ η σύζυγός του εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε νηπιαγωγείο.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα το Ροβανιέμι ζει σε «φουλ» χριστουγεννιάτικους ρυθμούς και υπάρχει αυξημένη κινητικότητα επισκεπτών, σε αντίθεση με πέρσι όπου επικράτησε η πανδημία που είχε «νεκρώσει» όλο τον πλανήτη. «Το Ροβανιέμι είναι ένας προορισμός του τριημέρου. Οι επισκέπτες μένουν συνήθως 2-3 νύχτες. Είναι μια μικρή πόλη, θα κάνεις τις δραστηριότητες με τα χάσκι και τους ταράνδους, θα πας στο χωριό του ¶η Βασίλη και θα επισκεφτείς ένα μουσείο γύρω από τη ζωή από τον αρκτικό κύκλο», υποστηρίζει ο κ.Φραντζόγλου.
Η οικογένεια Φραντζόγλου είναι η μοναδική ελληνική οικογένεια με παιδιά που ζει στο Ροβανιέμι, αν και τους τελευταίους μήνες ήρθαν σε επαφή μαζί τους αρκετοί ακόμη 'Ελληνες που τους ρώτησαν για τις συνθήκες που επικρατούν στον τόπο ώστε να σκεφτούν και αυτοί το ενδεχόμενο της μετακόμισης.
«Η ζωή στον Αρκτικό Κύκλο είναι δεμένη με τη φύση. Σημαίνει και ...ζωή στην κατάψυξη για 7 μήνες το χρόνο. Αρνητικές θερμοκρασίες. Πρέπει να σου αρέσει αυτό, γιατί δεν είναι αυτό που γνωρίζουμε στην Ελλάδα "θα πάω σε ένα χιονοδρομικό κέντρο και θα μείνω 2-3 ώρες". Πρέπει να πας στη δουλειά με αυτές τις συνθήκες, τα παιδιά στο σχολείο, πρέπει να το αγαπάς για να αισθάνεσαι κάθε μέρα τυχερός που βρίσκεσαι εδώ. Μετά έχουμε το καλοκαίρι, λευκές νύχτες κι επίσης μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση», υπογραμμίζει.
Για τη φετινή Πρωτοχρονιά στην πρωτεύουσα της Λαπωνίας, πέρα από τα δώρα του ¶γιου Βασίλη, αναμένεται να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου με πυροτεχνήματα και παρουσία κόσμου στην κεντρική πλατεία, τηρώντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα, ώστε να δημιουργηθεί το αίσθημα της αισιοδοξίας για μία καλύτερη νέα χρονιά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
