 |
|
|  Κυριακή 12/12
ΠΩΣ η ανάσυρση ενός αυτοκινήτου απο τον πυθμένα ποταμού τών ΗΠΑ,έλυσε εναν γρίφο 21 ετών...
newsbeast.gr
Mε την ανάσυρση μιας Pontiac από τον πυθμένα ενός ποταμού γράφτηκε ο επίλογος μιας ιστορίας η οποία απασχόλησε τις αμερικανικές αρχές το 2000.
Στις 3 Απριλίου του 2000 η 18χρονη Erin Foster μαζί με τον 17χρονο Jeremy Bechtel ξεκινούσε από το σπίτι της οδηγώντας μια Pontiac Grand Am. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που οι δύο έφηβοι εθεάθησαν, καθώς παρά τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών του Tennessee, δεν βρέθηκε κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει την τύχη των δύο νέων.
Σχεδόν εικοσιένα χρόνια μετά, η ανάσυρση ενός αυτοκινήτου από τον πυθμένα ενός ποταμού, έρχεται να δώσει απαντήσεις και να γράψει τον επίλογο μια θλιβερής ιστορίας.
Η ανακάλυψη της Pontiac στον πυθμένα του ποταμού Calfkiller έγινε από έναν ερασιτέχνη ερευνητή, ο οποίος διατηρεί ένα κανάλι στο YouTube και ασχολείται με τη διερεύνηση υποθέσεων οι οποίες αν και αφορούν την εξαφάνιση ανθρώπων, έχουν μπει στο αρχείο.
Ο Jeremy Sides ξεκίνησε να ερευνά γειτονικές λίμνες με τη χρήση ενός σόναρ εντοπισμού αντικειμένων. Στη συνέχεια ωστόσο την προσοχή του τράβηξε ο συγκεκριμένος ποταμός, εστιάζοντας εκεί τις έρευνές του.
Με το σόναρ και μια μικρή βάρκα δεν άργησε να εντοπίσει την Pontiac στον πυθμένα του ποταμού. Διανυκτέρευσε σε ένα μικρό van και την επόμενη ημέρα το πρωί καταδύθηκε ώστε να βεβαιωθεί ότι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο και συγκεκριμένα για μια Pontiac που ταίριαζε απόλυτα στην περιγραφή εκείνης με την οποία εξαφανίστηκαν οι δύο νέοι πριν από 21 χρόνια.
Στη συνέχεια ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικές αρχές, οι οποίες ανέλαβαν την ανάσυρση του αυτοκινήτου και των μακάβριων ευρημάτων που εντοπίστηκαν στο εσωτερικό του.
Αν και η ταυτοποίηση των δύο νέων δεν έχει ολοκληρωθεί, όλοι πλέον πιστεύουν ότι η 18χρονη Erin Foster και ο 17χρονος Jeremy Bechtel έχασαν τη ζωή τους σε τροχαίο δυστύχημα.
Γνωρίζοντας μάλιστα ότι το 2000 τα προστατευτικά κιγκλιδώματα που χωρίζουν σήμερα τον παρακείμενο δρόμο με τις όχθες του ποταμού Calfkiller δεν υπήρχαν, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η Pontiac βρέθηκε στον πυθμένα του ποταμού δεν χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα σε διάστημα δύο μηνών, έχουν εξιχνιαστεί τουλάχιστον τρεις ακόμα ανάλογες υποθέσεις, όλες με την πρωτοβουλία ιδιωτών οι οποίοι αναλαμβάνουν την έρευνα λιμνών και ποταμών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
