 |
|
|  Τρίτη 30/11
Η... παραγγελιά τής Μέρκελ
Ζήτησε να αποχαιρετήσει την καγκελαρία με τραγούδι πανκ ροκ
Guardian,iefimerida.gr
Ο μουσικός επίλογος 16 ετών στην καγκελαρία για την Άνγκελα Μέρκελ θα κλείσει με ένα πανκ τραγούδι από την εποχή της διχοτομημένης Γερμανίας, μια επιλογή που λίγοι θα ανέμεναν από την απερχόμενη καγκελάριο.
Πολλές φορές η Άνγκελα Μέρκελ έχει ξαφνιάσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, αλλά και τους ίδιους τους Γερμανούς πολίτες με τις επιλογές της. Βέβαια, ορισμένες από αυτές έχουν να κάνουν με την γερμανική νοοτροπία που προάγει τον ορθολογισμό, απογυμνωμένο από κάθε είδους συναισθηματισμό.
Μια έκπληξη επεφύλασσε η Άνγκελα Μέρκελ και για το κύκνειο άσμα της, την επίσημη αποχώρησή της από το αξίωμα της χώρας. Η Μέρκελ επέλεξε ένα πανκ ροκ κομμάτι από την δεκαετία του ‘80, το οποίο θα παιανίσει η μπάντα του στρατού κατά την τελετή αποχώρησης. Ένα τραγούδι που γεννήθηκε στην ανατολική Γερμανία και ταξίδεψε και αγαπήθηκε πολύ και στην δυτική, πριν την Επανένωση.
Καθώς ο Όλαφ Σολτς αναμένεται να ορκιστεί στο αξίωμα την ερχόμενη εβδομάδα, θα πραγματοποιηθεί τελετή στο Βερολίνο, προς τιμήν της απερχόμενης καγκελαρίου έξω από το υπουργείο Άμυνας το βράδυ της Πέμπτης.
Η τελετή, παρότι θα γίνει σε πιο ήπιους τόνους εξαιτίας της έξαρσης των κρουσμάτων κορωνοϊού, με παρουσία μόνο 200 προσκεκλημένων, θα περιλαμβάνει το παραδοσιακό «farewell» στον απερχόμενο καγκελάριο υπό το συνοδεία της μπάντας του στρατού.
Κι ενώ οι προκάτοχοι της Άνγκελα Μέρκελ είχαν επιλέξει πιο κλασικά μονοπάτια – ο Γκέρχαρντ Σρέντερ το My Way του Φρανκ Σινάντρα και ο Χέλμουτ Κολ την «Ωδή στη χαρά» του Μπετόβεν – η πρώτη γυναίκα καγκελάριος έκανε μια αντισυμβατική επιλογή.
Το πρωτόκολλο θέλει τον απερχόμενο καγκελάριο να επιλέγει τρία τραγούδια για την τελετή αποχώρησης.
Το πρώτο, ένα γερμανικό με τίτλο «Άγιος Θεός, υμνούμε το όνομά σου», αποτελεί σύμφωνα με τον Guardian δημοφιλή χριστιανικό ύμνο του 18ου αιώνα, μια επιλογή που συνδέει την Άνγκελα Μέρκελ με τις ρίζες της, ως κόρη προτεστάντη πάστορα, αλλά και με την χριστιανική ταυτότητα του συντηρητικού κόμματος CDU).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
