 |
|
|  Παρασκευή 19/11
Μυστήριο στο Λος Άντζελες
Nεκρό ενα μοντέλο,που «παράτησαν μαυροφορεμένοι άνδρες με μάσκες» έξω από νοσοκομείο-Σε κώμα φίλη της
flashnews.gr,protothema.gr
Μερικές ώρες αφότου εθεάθησαν να διασκεδάζουν μαζί σε κλαμπ, η 24χρονη Christy Giles και η 26χρονη σχεδιάστρια Hilda Marcela Cabrales-Arzola βρέθηκαν και οι δυο χωρίς τις αισθήσεις τους σε πεζοδρόμια έξω από διαφορετικά νοσοκομεία του Λος Άντζελες. Ο θάνατος του 24χρονου μοντέλου διαπιστώθηκε επι τόπου ενώ, σύμφωνα με τη Daily Mail η σχεδιάστρια νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή σε κώμα και με ελάχιστες ελπίδες επιβίωσης.
Ο σύζυγος της Giles, Jan Cilliers, ισχυρίζεται ότι είδε ένα βίντεο που δείχνει τρεις μαυροφορεμένους άνδρες με μάσκες να καταφθάνουν με ένα Toyota Prius χωρίς πινακίδες έξω από το Southern California Hospital στο Κάλβερ Σίτι και να πετάνε απέξω το σώμα του μοντέλου. Ο Cilliers ισχυρίζεται ότι οι ίδιοι άνδρες παράτησαν την Cabrales-Arzola σε ημιθανή κατάσταση έξω από το νοσοκομείο Kaiser Permanente στο Δυτικό Λος Άντζελες, δύο ώρες αργότερα.
Ο χήρος της Giles υποψιάζεται ότι η νεαρή κοπέλα έπεσε θύμα εκμετάλλευσης αγνώστων που την νάρκωσαν, καθώς βρέθηκε ηρωίνη στο σύστημά της αλλά ο ίδιος δεν πιστεύει ότι θα έπαιρνε ποτέ η ίδια οικειοθελώς ναρκωτικά. «Η τοξικολογική (της Cabrales-Arzola) έδειξε επίσης ότι υπήρχε ηρωίνη στο σύστημά της, ένα ναρκωτικό που καμία από αυτές τις δύο κοπέλες δεν θα έπαιρνε ποτέ με τη θέλησή της», δήλωσε ο Cilliers στο ABC7.
O Cilliers είπε στο ίδιο δίκτυο ότι έχει ανακτήσει όλα τα μηνύματα που αντάλλαξε η Giles με οποιονδήποτε άλλον εκείνη τη νύχτα, και διαπίστωσε ότι η άτυχη 24χρονη είχε στείλει μήνυμα γύρω στις 5.30 τα ξημερώματα του Σαββάτου στην Cabrales-Arzola γράφοντάς της «πάμε να φύγουμε από εδώ». Αυτό ήταν και το τελευταίο μήνυμα που έστειλε η νεαρή προτού βρεθεί νεκρή έξω από το νοσοκομείο 12 ώρες αργότερα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
