 |
|
|  Τετάρτη 17/11
Οι ΗΠΑ απαγορεύουν την είσοδο στην επικράτειά τους στα μέλη της κυβέρνησης της Νικαράγουας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απαγόρευσε χθες Τρίτη την είσοδο στην επικράτεια των ΗΠΑ του προέδρου της Νικαράγουας, του Ντανιέλ Ορτέγα, της συζύγου και αντιπροέδρου του, της Ροσάριο Μουρίγιο, και υπουργών και αξιωματούχων της κυβέρνησης της χώρας της κεντρικής Αμερικής, με διακήρυξή του υπό μορφή κατηγορητηρίου για τα «πλήγματα» που κατάφεραν στη δημοκρατία.
«Η καταστολή και οι καταχρήσεις της κυβέρνησης Ορτέγα και όσων την υποστηρίζουν επιβάλλουν στις ΗΠΑ να αναλάβουν δράση», αναφέρει το κείμενο που υπογράφεται από τον αμερικανό πρόεδρο και δημοσιοποιήθηκε μετά τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου στις οποίες ο άλλοτε ηγέτης των σαντινιστών ανταρτών εξασφάλισε νέα θητεία, απούσης της αντιπολίτευσης.
«Πήρα την απόφαση πως είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ» να «απαγορεύσουν την είσοδο» στην επικράτειά τους των «μελών της κυβέρνησης της Νικαράγουας, της οποίας ηγείται ο πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγα, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου του και αντιπροέδρου Ροσάριο Μουρίγιο» και όλων όσοι συνδέονται με ενέργειες που «πλήττουν τους δημοκρατικούς θεσμούς» της χώρας αυτής, συνεχίζει το κείμενο.
Στον μακρύ κατάλογο των προσώπων που ανακηρύχθηκαν personae non gratae από τον αρχηγό του αμερικανικού κράτους συμπεριλαμβάνονται κοινοβουλευτικοί, συνεργάτες τους, δήμαρχοι και άλλοι, που κατηγορούνται πως «παραβίασαν ανθρώπινα δικαιώματα τιμωρώντας ειρηνικούς διαδηλωτές», όπως και ανώτεροι αξιωματούχοι των υπηρεσιών ασφαλείας, κυβερνητικών υπηρεσιών, της υπηρεσίας φυλακών, του δικαστικού συστήματος, του υπουργείου Εσωτερικών της Νικαράγουας.
Πέραν των στελεχών του κρατικού μηχανισμού, το μέτρο αφορά επίσης όλους όσοι φέρονται να συνέβαλαν στις ενέργειες που καταδικάζει η Ουάσινγκτον. Στρέφεται ακόμη εναντίον των συζύγων και των παιδιών τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
