 |
|
|  Kυριακή 17/10
Ανυπολόγιστη η περιουσία της Καθολικής Εκκλησίας
Με εκατοντάδες ακίνητα,τράπεζες,χρυσό,έργα τέχνης,μετοχές και μετρητά,περισσότερο θυμίζει...μεγάλη πολυεθνική εταιρεία,παρά εκκλησία τού χριστιανισμού!!
newsbeast.gr,flashnews.gr
Είναι δύσκολο να κοστολογήσει κανείς την περιουσία που διαθέτει η Καθολική Εκκλησία, όμως, όπως αναφέρει και το grunge.com, οι πόροι της είναι τόσο μεγάλοι που η National Post ισχυρίζεται ότι ο πλούτος της είναι ανυπολόγιστος. Πόσο κοστολογείται, λοιπόν, σήμερα η περιουσία της Καθολικής Εκκλησίας, έστω και κατά προσέγγιση;
Η Καθολική Εκκλησία κατέχει μερικά από τα πιο ανεκτίμητα έργα τέχνης του κόσμου, όπως για παράδειγμα «Η Δημιουργία του Αδάμ». Βρίσκεται στην Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό και είναι μια τοιχογραφία στο ταβάνι της εκκλησίας, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Μιχαήλ Άγγελο. Ο Μιχαήλ Άγγελος δούλευε το συγκεκριμένο έργο από το 1508 έως το 1512 για να το ολοκληρώσει, περνώντας τα περισσότερα από αυτά τα τέσσερα χρόνια ξαπλωμένος ανάσκελα. Ωστόσο, απλώς δεν υπάρχει τρόπος να υπολογίσει κανείς την αξία ενός τέτοιου επικού έργου τέχνης, αναφέρει το grunge.com.
Υπάρχει επίσης το ίδιο το Βατικανό. Επισήμως γνωστό ως Πολιτεία της Πόλης του Βατικανού είναι μία πόλη- κράτος που έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1929. Εντός των συνόρων του βρίσκονται μερικά από τα παλαιότερα και πιο ανεκτίμητα κτίρια της εκκλησίας, όπως η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, η Καπέλα Σιστίνα, το Παλάτι του Βατικανού, καθώς και οι κήποι του Βατικανού.
Μέσα σε αυτά τα κτίρια βρίσκονται μερικά από τα πιο ανεκτίμητα έργα τέχνης του κόσμου όπως το τρίπτυχο Stefaneschi, τις περίφημες Αίθουσες του Ραφαήλ μέσα στο Παλάτι του Βατικανού, το έργο του Καραβάτζιο «Η ταφή του Χριστού» και φυσικά τη ανυπέρβλητη «Αποκαθήλωση», το εξαιρετικό γλυπτό του Μιχαήλ Αγγέλου, που θεωρείται και το πρώτο του έργο, ένα από τα σπουδαιότερα έργα τέχνης στο δυτικό κόσμο. Ενώ, λοιπόν, είναι δύσκολο να το γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις η Πόλη του Βατικανού αξίζει 15 δισεκατομμύρια δολάρια, αναφέρει το grunge.com.
Και μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και ο χρυσός. Ένα σημαντικό μέρος των περιουσιακών στοιχείων της Καθολικής Εκκλησίας, είτε πρόκειται για κτίρια, αντικείμενα ή έργα τέχνης, αποτελούνται σε κάποιο βαθμό από χρυσό. Οι ειδικοί εικάζουν ότι η αξία όλου του χρυσού που περιέχεται στην εκκλησία ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια δολάρια, από τα οποία η τράπεζα του Βατικανού διαθέτει αποθεματικά περίπου 20 εκατ. δολαρίων «για να εξασφαλίσει τις επενδύσεις της», αναφέρει το grunge.com.
Αλλά, όπως και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία της Καθολικής Εκκλησίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να λάβουμε μια ακριβή εκτίμηση της αξίας του χρυσού που έχουν στην κατοχή της, επειδή η εκκλησία είναι ιδιωτικό ίδρυμα.
Η Καθολική Εκκλησία, ωστόσο, έχει και πολλές άλλες ροές εσόδων. Υπάρχουν επενδύσεις σε βιομηχανίες ή σε γη που κατέχει σε όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με την National Post, συνολικά, τα ακίνητα του Βατικανού είναι μεγαλύτερα από την Αλμπέρτα του Καναδά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
