 |
|
|  Παρασκευή 10/9
Δημοσιογράφοι κατήγγειλαν οτι συνελήφθησαν από τους Ταλιμπάν και βασανίστηκαν, ενώ κάλυπταν μια διαδήλωση γυναικών στην Καμπούλ
AΠΕ-ΜΠΕ
Δύο Αφγανοί δημοσιογράφοι ξυλοκοπήθηκαν ενώ είχαν τεθεί υπό κράτηση αφού κάλυπταν μια διαδήλωση γυναικών στην Καμπούλ και τους συνέλαβαν οι Ταλιμπάν, ανέφερε ο εκδότης τους.
Ο Ζάκι Νταριάμπι, ο ιδρυτής και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Etilaat Rooz, ανέβασε σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες των δύο ρεπόρτερ: ο ένας είχε μεγάλα, κόκκινα σημάδια από ραβδισμό στα πόδια και το κάτω μέρος της πλάτης του και ο άλλος παρόμοια σημάδια στον ώμο και το χέρι. Τα πρόσωπά τους ήταν επίσης γεμάτα μελανιές και γδαρσίματα στις φωτογραφίες, τις οποίες επαλήθευσε το πρακτορείο Reuters.
Όταν ρωτήθηκε για το συμβάν, ένας από τους προσωρινούς υπουργούς της κυβέρνησης των Ταλιμπάν είπε ότι οποιαδήποτε επίθεση σε δημοσιογράφους θα ερευνηθεί. Ζήτησε όμως να μην κατονομαστεί.
Ο Νταριάμπι τόνισε ότι ο ξυλοδαρμός στέλνει ένα μήνυμα στα μέσα ενημέρωσης του Αφγανιστάν, όπου ο ανεξάρτητος Τύπος, χάρη και στις χορηγίες Δυτικών δωρητών, άνθισε τα τελευταία 20 χρόνια. «Πέντε συνάδελφοι κρατήθηκαν επί περισσότερες από 4 ώρες και δύο από αυτούς ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν βάναυσα», είπε στο πρακτορείο Reuters.
Οι τραυματισμένοι δημοσιογράφοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο και οι γιατροί τους συνέστησαν να πάρουν 15μερη αναρρωτική άδεια.
Οι Ταλιμπάν έχουν υποσχεθεί ότι θα επιτρέψουν τη λειτουργία των μέσων ενημέρωσης και θα σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως πολλοί Αφγανοί αμφιβάλουν αν θα τηρήσουν τον λόγο τους.
Ο Τάκι Νταριάμπι, ο ένας από τους δύο δημοσιογράφους της Etilaat Roz, είπε ότι 7-8 άνθρωποι τον έδερναν επί περίπου 10 λεπτά. «Σήκωναν τα ραβδιά και μας χτυπούσαν με όλη τους τη δύναμη. Αφού μας έδειραν, είδαν ότι είχαμε λιποθυμήσει. Μας πήραν και μας κλείδωσαν σε ένα κελί με κάποιους άλλους», είπε.
Την πρώτη φορά που οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, μεταξύ 1996-2001, δεν υπήρχαν στη χώρα ανεξάρτητα μμε και το Ίντερνετ ήταν στα σπάργανα.
Πολλοί δημοσιογράφοι έχουν διαμαρτυρηθεί ότι δέχτηκαν επιθέσεις αφότου οι Ταλιμπάν επέστρεψαν στην εξουσία. Ορισμένες γυναίκες είπαν ότι δεν τους επέτρεψαν να συνεχίσουν να εργάζονται σε μέσα ενημέρωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
