 |
|
|  Κυριακή 5/9
TO ΠΑΡΑΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ...
Δικαστής απαγόρευσε σε μητέρα να βλέπει τον ...γιο της επειδή είναι ανεμβολίαστη!!!
CS-T,newsbeast.gr
Μία απόφαση που προκαλεί αίσθηση πήρε ένας δικαστής στις ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα ο δικαστής της Κομητείας Κουκ (στην Πολιτεία του Ιλινόι), James Shapiro, απαγόρευσε στη Rebecca Firlit, τη μητέρα ενός 11χρονου αγοριού, να βλέπει τον γιο της, επειδή δεν έχει κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού.
Η δικηγόρος της Firlit, Annette Fernholz, είπε ότι η πελάτης της και ο πρώην σύζυγός της έχουν χωρίσει εδώ και επτά χρόνια και μοιράζονται την επιμέλεια και πρόσθεσε πως το ζήτημα δεν τέθηκε από τον πρώην σύζυγό της.
Ο δικαστής ρώτησε τη Firlit εάν ήταν εμβολιασμένη, κατά τη διάρκεια της ακρόασης για την υποστήριξη του παιδιού, μέσω του Zoom και όταν εκείνη είπε όχι, ο δικαστής της αφαίρεσε τον χρόνο με τον γιο της, μέχρι να εμβολιαστεί.
«Είχα ανεπιθύμητες αντιδράσεις στα εμβόλια στο παρελθόν και ο γιατρός μου, μου συνέστησε να μην εμβολιαστώ γιατί αποτελεί κίνδυνο», δήλωσε η Ferlit στην εφημερίδα Chicago Sun-Times.
«Μπερδεύτηκα γιατί υποτίθεται ότι η ακρόαση αφορούσε τα έξοδα και τη διατροφή του παιδιού. Τον ρώτησα τι σχέση έχει με την ακρόαση και μου είπε: “Εγώ είμαι ο δικαστής και παίρνω τις αποφάσεις για την υπόθεσή σας”».
Η Firlit πιστεύει ότι ο δικαστής Shapiro ήταν εκνευρισμένος, επειδή η ακρόαση κράτησε αρκετές ώρες και οι δικηγόροι επρόκειτο να ζητήσουν και συνέχεια. Προς το παρόν, αρκείται στο να μιλάει με τον γιο της μόνο στο τηλέφωνο: «Του μιλάω κάθε μέρα. Κλαίει, μου λείπει…».
Η δικηγόρος της μητέρας, είπε ότι ελπίζει ότι ένα εφετείο θα εμπλακεί αυτήν την εβδομάδα και θα ανατρέψει την απόφαση του Shapiro. «Υπερβαίνει κατά πολύ τη δικαστική εξουσία του», είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
