 |
|
|  Παρασκευή 30/7
Σεξ, κρασί και τηγανητές πατάτες
Κορυφαίος γάλλος ογκολόγος υποστηρίζει οτι δεν αξίζει να στερούμαστε τις μικρές καθημερινές απολαύσεις
Times,newsbeast.gr,flashnews.gr
Ο καθηγητής David Khayat είναι ο κορυφαίος ογκολόγος της Γαλλίας και πρώην διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου της χώρας.
Και όπως λέει στους Times, έχει κουραστεί να ακούει κάθε μέρα προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που καραδοκούν στο καθημερινό μας τραπέζι, απειλές δηλαδή όπως η ζάχαρη, το λίπος, το αλάτι, το κόκκινο κρέας, το επεξεργασμένο κρέας, ακόμα και το κρασί.
Ο Khayat ανησυχεί περισσότερο για έναν άλλο κίνδυνο, κάτι που σπανίως λέγεται: «Ο κίνδυνος που διατρέχουμε είναι για μια ζωή χωρίς απόλαυση, για μια ζωή χωρίς διασκέδαση. Και αν πας να το επιβάλεις αυτό στους ανθρώπους, θα εκραγούν».
Το ίδιο διατύπωσε ο Khayat και σε βιβλίο του, καλώντας τον κόσμο να γεύεται τις καθημερινές απολαύσεις, από το σεξ ως το κρασί και τις τηγανητές πατάτες.
Στο πρόσφατο πόνημά του «Arrêtez de Vous Priver» (Σταματήστε να στερείστε), ο ακαδημαϊκός προωθεί το μήνυμα ότι ο άνθρωπος χρειάζεται «μερικές μικρές υπερβολές, χωρίς να νιώθει ένοχος».
Τέτοιες μικρές απολαύσεις είναι απαραίτητες για την αυτοεκτίμησή μας, διατείνεται. Οι συνεχείς απαγορεύσεις που τίθενται από φορείς υγείας και ειδικούς στη διατροφή και την ευζωία είναι ουσιαστικά επιζήμιες για τον νου, ενώ στο σώμα δεν κάνουν μεγάλη διαφορά.
Ο Khayat ακολουθεί σίγουρα έναν άλλο δρόμο και τα γραπτά του προκαλούν μεγάλες συζητήσεις. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στους Times, είπε ακριβώς ότι οι κίνδυνοι για την υγεία από την κατανάλωση αλκοόλ και κρέατος είναι μικροί.
Και διογκώνονται από «σπανίως πολύ μεγάλους γιατρούς», οι οποίοι το μόνο που επιδιώκουν είναι να επιβάλουν τα δικά τους «πρότυπα υγείας» στην κοινωνία.
Την ώρα που οι επαγγελματίες της υγείας μας λένε πως «θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τα γηρατειά, την αρρώστια και τον θάνατο» αν μείνουμε μακριά από τις «υπερβολές του κρασιού και του κρέατος», ο Khayat απαντά πως «αυτό είναι λάθος, όλοι θα αρρωστήσουμε και όλοι μας θα πεθάνουμε».
Ακόμα πιο επικριτικός είναι για τη «δογματική προσέγγιση» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, όπως τη χαρακτηρίζει, απορρίπτοντας τις συστάσεις του ΠΟΥ για τα επεξεργασμένα κρέατα και τα ηλεκτρονικά τσιγάρα.
Ειδικά για το επεξεργασμένο κρέας, δεν το θεωρεί «καθόλου πρόβλημα». Και επιτίθεται μάλιστα στους ισχυρισμούς του ΠΟΥ ότι 50 γραμμάρια επεξεργασμένου κρέατος τη μέρα αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου κατά 18%.
Όπως δήλωσε στους Times: «Σας λένε ότι η αύξηση του κινδύνου είναι 18%, αλλά δεν σας λένε ποιος είναι ο αρχικός κίνδυνος. Είναι στην πραγματικότητα στο 2%. Αν φας λοιπόν ζαμπόν, ο κίνδυνος αυξάνεται από το 2% σε λίγο πάνω από το 2%. Αξίζει να στερείσαι μια φέτα ζαμπόν γι’ αυτό;»…
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
