 |
|
|  Τρίτη 27/7
Πάνω από πέντε χιλιάδες ακίνητα εχει στην ιδιοκτησία του το Βατικανό
Reuters,Guardian,protothema.gr
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας, το Βατικανό έφερε στο φως τη λίστα με τα περίπου 5.000 ακίνητα που έχει στην ιδιοκτησία του. Πρόκειται για τις πιο λεπτομερείς καταγραφές των περιουσιακών του στοιχείων, όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Οι πληροφορίες, όπως μετέδωσε το Reuters, περιορίστηκαν σε δύο έγγραφα: μια οικονομική έκθεση για το 2020 και το πρώτο δημόσιο έγγραφο προϋπολογισμού. Η οικονομική υπηρεσία του Βατικανού (APSA) διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία και τις επενδύσεις, πληρώνει τους μισθούς και λειτουργεί και ως τμήμα αγορών και ανθρωπίνου δυναμικού.
Συγκεκριμένα, το Βατικανό έχει στην ιδιοκτησία του 4.051 ακίνητα στην Ιταλία και περίπου 1.120 ακίνητα στο εξωτερικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτά δεν περιλαμβάνονται οι πρεσβείες που διαθέτει.
Περίπου το 14% των ιταλικών ιδιοκτησιών του νοικιάζονται σε τιμές αγοράς, ενώ τα υπόλοιπα ενοικιάζονται σε χαμηλότερες τιμές, τα περισσότερα σε εργαζομένους της Εκκλησίας. Περίπου το 40% είναι σχολεία, μοναστήρια και νοσοκομεία.
Στα έγγραφα, ακόμη, καταγράφεται ότι η Καθολική Εκκλησία κατέχει ακίνητα και σε πανάκριβες περιοχές του Λονδίνου, των Παρισίων και της Γένοβα.
Ένα από τα κτίρια που κατέχει το Βατικανό στην περιοχή του Κένσινγκτον στο Λονδίνο, έφερε τεράστιες απώλειες αφότου αγοράστηκε το 2014 ως επένδυση. Το κτίριο, όπως ενημερώνουν οι οικονομικές υπηρεσίες του Βατικανού, αναμένεται σύντομα να πωληθεί.
Πριν ένα χρόνο, ο Πάπας Φραγκίσκος απομάκρυνε από τα καθήκοντά του τον υπουργό Οικονομικών του Βατικανού, μεταφέροντας τις αρμοδιότητές του στην (APSA).
Την ίδια στιγμή, τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα καταγράφουν έλλειμμα 64,8 εκατομμυρίων ευρώ για το 2020, ενώ το 2019 το έλλειμμα ανερχόταν στα 79,2 εκατομμύρια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
