 |
|
|  Τετάρτη 7/7
Θρίλερ στη Ρωσία-Φονιάδες σκότωναν αστέγους για ευχαρίστηση,έκαναν τουλάχιστον 14 εγκλήματα...
gazzetta.gr,protothema.gr
Η ιστορία των τεσσάρων «χασάπηδων» της Ρωσίας θα μπορούσε να είναι ένα σενάριο ταινίας θρίλερ. Άλλωστε, εμπνεύστηκαν από τον «Τσάκι» την κούκλα του Σατανά, ήρωα της ταινίας τρόμου «Bride of Chucky» που κυκλοφόρησε το 1998.
Μέλος της συμμορίας των «χασάπηδων» ήταν η 27χρονη Έλενα Λομπατσέβα, η οποία φυλακίστηκε για 13 χρόνια. Συμμετείχε στις δολοφονίες 14 ατόμων, στο σχέδιο για τον «καθαρισμό» της Μόσχας όπως το είχαν ονομάσει. Η ίδια δήλωσε ότι πήρε «σεξουαλική ευχαρίστηση» από τη δράση της και ισχυρίστηκε ότι έμπνευση της συμμορίας αποτέλεσε η ταινία τρόμου «Bride of Chucky», αλλά και από τον διάσημο Ρώσο δολοφόνο Αλεξάντερ Πιτσούσκιν.
Ηγέτης της συμμορίας ήταν ο 23χρονος Πάβελ Βόιτοφ, ο οποίος παρότι ήταν δεμένος με χειροπέδες στο δικαστήριο, επιχείρησε να χαιρετήσει ναζιστικά. Στεκόταν δίπλα στην Λομπατσέβα φορώντας ένα πουκάμισο που έγραφε «Only Hatred».
Η Έλενα απολάμβανε να δολοφονεί άστεγους ανθρώπους και φορούσε μάσκα για να καλύπτει το πρόσωπό της. Μετά την σύλληψή της είπε στην αστυνομία ότι «μαχαιρώνοντας το σώμα ενός τυχαίου ανθρώπου και να τον σκοτώνεις σου προκαλεί σεξουαλική ευχαρίστηση». Στη δίκη της παραδέχθηκε ότι «αγαπούσε» τους φόνους και πως συμμετείχε στις μισές δολοφονίες της συμμορίας.
Ένα από τα θύματά τους ήταν ένας μεθυσμένος ξυλουργός, ο οποίος μαχαιρώθηκε 171 φορές, ενώ άλλοι ξυλοκοπήθηκαν με σφυριά. Ο Βόιτοφ και η Λομπατσέβα σκότωσαν έναν πατέρα χρησιμοποιώντας σφυρί και μαχαίρια. Μάλιστα, τον χτύπησαν τόσο δυνατά που βρέθηκαν κομμάτια του εγκεφάλου του πολύ μακριά από το σώμα του. Μεταξύ των 14 θυμάτων ήταν και δύο γυναίκες. Η μία δέχθηκε 40 μαχαιριές κοντά στον σταθμό Μπελαρούσκι.
Τα άλλα μέλη της συμμορίας ήταν ο 21χρονος Βλάντισλαβ Καρατάγιεφ που φυλακίστηκε για 16 χρόνια, ο 25χρονος Αρτούρ Νάρτισοφ, ο 19χρονος Μάξιμ Παβλόφ που τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης 9 και 9,5 ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
