 |
|
|  Σάββατο 29/5
Εκτός απο την αιματοβαμμένη Χούντα,οι κάτοικοι τής Μιανμάρ εχουν να αντιμετωπίσουν και την πείνα...
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τρώνε μία φορά την ημέρα μόνο ρύζι με λαχανικά, αυξάνοντας τα χρέη τους προκειμένου να επιβιώσουν: μετά το πραξικόπημα της 1ης Φεβρουαρίου εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της Μιανμάρ έχουν χάσει τη δουλειά τους και αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερες δυσκολίες για να βρουν τρόφιμα.
«Τρώμε μία φορά την ημέρα, δεν θέλω η οικογένειά μου να υποφέρει από την πείνα» δηλώνει ο 26χρονος Ουίν Νάινγκ Τουν.
Πριν το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε την ηγέτιδα της Μιανμάρ Αούνγκ Σαν Σου Τσι, αυτός ο πατέρας τριών παιδιών εργαζόταν νυχτερινή βάρδια σε εργοστάσιο επεξεργασίας ψαριών.
Λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας που έχει επιβληθεί, δεν μπορεί πλέον να πηγαίνει στη δουλειά του και έτσι παραμένει άνεργος στην ξύλινη καλύβα του στη φτωχή συνοικία Χλάινγκ Ταρ Γιαρ της Ρανγκούν.
Κοντά εκεί ζει και η Άγιε Μαρ,η οποία μαγειρεύει ρύζι με φύλλα για να θρέψει τα επτά παιδιά της. «Ο σύζυγός μου είναι άνεργος. Κάνει μικροδουλειές» διηγείται.
Πλέον οι απεργίες και η βία ανάγκασαν τα περισσότερα εργοστάσια να κλείσουν και οι κάτοικοι της συνοικίας δεν λαμβάνουν πλέον τα πενιχρά κοινωνικά επιδόματα που έπαιρναν καθώς το τραπεζικό σύστημα έχει παραλύσει σε μεγάλο βαθμό. Πολλοί χρεώνονται ολοένα και περισσότερο.
Η κατάσταση αυτή δεν περιορίζεται σε αυτή τη συνοικία της Ρανγκούν: λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και της κρίσης που προκάλεσε το πραξικόπημα, η φτώχεια κινδυνεύει να διπλασιαστεί και να επηρεάσει τον μισό πληθυσμό της Μιανμάρ ήδη από την επόμενη χρονιά, ένα πισωγύρισμα 16 ετών, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Όπως αναφέρει το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (PAM), έως και 3,4 εκατομμύρια επιπλέον άνθρωποι θα δυσκολευτούν να βρουν τροφή τους επόμενους τρεις με έξι μήνες, κυρίως εξαιτίας της ανόδου των τιμών των τροφίμων: η τιμή του ρυζιού έχει αυξηθεί κατά 5% και του λαδιού μαγειρέματος κατά σχεδόν 20%.
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη στα αστικά κέντρα. Οι αλυσίδες ανεφοδιασμού έχουν διαταραχθεί και οι τιμές των καυσίμων έχουν αυξηθεί κατά 30%, καθιστώντας δύσκολη τη μεταφορά προϊόντων από τις αγροτικές περιοχές στις πόλεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
