 |
|
|  Κυριακή 23/5
ΛΔ Κονγκό: Εξερράγη το ηφαίστειο Νιραγκόνγκο,τράπηκαν σε φυγή οι κάτοικοι τής περιοχής
ΑΠΕ
Το ηφαίστειο Νιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα, στην ανατολική ΛΔ του Κονγκό, εξερράγη σήμερα, προκαλώντας πανικό στους κατοίκους, πολλοί από τους οποίους προσπαθούν να φύγουν στη γειτονική Ρουάντα για να προστατευθούν.
Κόκκινες λάμψεις διακρίνονται από τον κρατήρα του ηφαιστείου και μια έντονη οσμή θείου έχει απλωθεί στην πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Κίβου. Προς το παρόν δεν διακρίνεται κάποια ροή λάβας, ούτε έχει γίνει αισθητή κάποια σεισμική δόνηση. Όμως στην Γκόμα κυριάρχησε πανικός και πολλοί κάτοικοι έτρεξαν να γυρίσουν στα σπίτια τους, βλέποντας με ανησυχία τον κρατήρα και τον ουρανό, στα βόρεια, να έχει βαφτεί κόκκινος.
«Ο ουρανός είναι κόκκινος. Υπάρχει έντονη οσμή. Βλέπουμε από μακριά τεράστιες φλόγες να ξεπηδούν από το βουνό. Αλλά δεν υπάρχουν δονήσεις. Ούτε οι σειρήνες ήχησαν μέχρι τώρα», είπε μια κάτοικος, η Καρίν Μπαλά.
Σε μεγάλο μέρος της πόλης έχει διακοπεί η ηλεκτροδότηση και εκατοντάδες άνθρωποι, άνδρες γυναίκες και παιδιά, κατευθύνονται πεζή ή με αυτοκίνητα προς τα σύνορα με τη Ρουάντα.
«Ο κόσμος φεύγει ή ετοιμάζεται να φύγει», είπε ένας άλλος κάτοικος: κάποιοι κουβαλούσαν τα στρώματά τους, άλλοι τα παιδιά τους... Εκτός από τη Ρουάντα, ορισμένοι αναζητούν καταφύγιο προς τα δυτικά, στην περιοχή Μασίσι. «Πήρα τα παιδιά και φεύγουμε με το αυτοκίνητο. Υπάρχει κίνδυνος να έρθει η λάβα στην Γκόμα, ποτέ δεν ξερεις», εξήγησε ένας κάτοικος.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι παρακολουθεί στενά την κατάσταση στην Γκόμα και την ηφαιστειακή δραστηριότητα του Νιραγκόνγκο, καλώντας τους κατοίκους να παραμείνουν ψύχραιμοι.
Στις 17 Ιανουαρίου 2002 το Νιραγκόνγκο εξερράγη καλύπτοντας με λάβα σχεδόν όλη την ανατολική Γκόμα, συμπεριλαμβανομένης και της μισής πίστας του αεροδρομίου της πόλης. Η φονικότερη έκρηξη σημειώθηκε το 1977, όταν σκοτώθηκαν περισσότεροι από 600 άνθρωποι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
