 |
|
|  Κυριακή 28/3
Καταρρέει η τουρκική λίρα επί Ερντογάν – Χωρίς ψωμί 1.000.000 πολίτες
newmoney.gr,protothema.gr
Αντιμέτωποι με την φτώχεια χιλιάδες πολίτες στην Τουρκία, έπειτα από την κατάρρευση που σημείωσε η τουρκική λίρα (και) την εβδομάδα που πέρασε.
Οικογένειες και νοικοκυριά αδυνατούν να αγοράσουν ακόμα και το βασικότερο καθημερινό αγαθό, το ψωμί, για να ζήσουν αξιοπρεπώς και το ζήτημα έχει προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις τόσο στην αντιπολίτευση όσο και σε απλούς κατοίκους της χώρας. Ειδικότερα, υπολογίζεται πως 1 περίπου εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στο ψωμί.
Στην Τουρκία αυτή την ώρα ένα μπούτι αρνιού κοστίζει περίπου 100 λίρες, δηλαδή 10 ευρώ, εξήγησε κάτοικος της Κωνσταντινούπολης μιλώντας στην εκπομπή του OPEN TV «Τώρα Ό,τι Συμβαίνει». Απλησίαστα είναι, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, και τα περισσότερα διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης για κάποιον που θέλει να νοικιάσει. Στη χώρα ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 300 ευρώ, ενώ ένας βοηθός καθηγητή πανεπιστημίου δεν λαμβάνει περισσότερα από 800 ευρώ τον μήνα.
Από τον Αύγουστο του 2014, όταν ο Ρετζέπ Ερντογάν ανέλαβε την προεδρία, η τουρκική λίρα έχει καταρρεύσει κατά 74%, ενώ από τις αρχές του έτους έχει χάσει το 28,5% της αξίας της. Χθες ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Αχμέτ Νταβούτογλου άσκησε σκληρή κριτική στον Τούρκο πρόεδρο, ενώ μέσα από τηλεοπτικό σποτ άφησε υπόνοιες για πλουτισμό, μετά την απόφαση του Ερντογάν να καθαιρέσει έναν κεντρικό τραπεζίτη και να οδηγήσει τη χώρα σε νέα χρηματοπιστωτική κρίση.
Σύμφωνα με διεθνείς οίκους, οι τουρκικές τράπεζες έχουν παρέμβει στα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας, ξοδεύοντας πάνω από 100 δισ. δολάρια για να στηρίξουν την κατάρρευση της λίρας.
Επίσης χθες ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου με τον αρχηγό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, επισκέφτηκαν ένα εργοστάσιο παραγωγής ψωμιού. «Το ψωμί πρέπει να μπαίνει σε κάθε σπίτι κάθε κατοίκου της Κωνσταντινούπολης. Ο δήμαρχος παλεύει γι’ αυτό. Κανένα παιδί δεν πρέπει να πεινάει», δήλωσε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
