 |
|
|  Παρασκευή 26/3
Ο κορονοϊός μολύνει και τα κύτταρα του στόματος, λένε οι επιστήμονες για πρώτη φορά
AΠΕ-ΜΠΕ
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακοίνωσε ότι βρήκε για πρώτη φορά βάσιμες ενδείξεις πως ο κορονοϊός SARS-CoV-2 μπορεί να μολύνει και τα κύτταρα του στόματος. Αυτό πιθανώς αναδεικνύει το ρόλο του σάλιου στη μετάδοση του ιού. Οι ερευνητές τόνισαν ότι «το στόμα, μέσω των μολυσμένων κυττάρων του, παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη λοίμωξη Covid-19 από ό,τι είχε θεωρηθεί έως τώρα».
Ήταν γνωστό ότι αν και οι πνεύμονες αποτελούν το βασικό στόχο της λοίμωξης Covid-19, ο κορονοϊός μπορεί να μολύνει και άλλη μέρη του σώματος, όπως το πεπτικό σύστημα, τα αιμοφόρα αγγεία, τα νεφρά κ.α. Η νέα μελέτη δείχνει πως στον κατάλογο πρέπει να προστεθεί και το στόμα.
Η μόλυνση του στόματος, πέρα από συμπτώματα όπως η απώλεια της γεύσης, η ξηροστομία και οι άφθες που έχουν ορισμένοι ασθενείς, πιθανώς δείχνει ότι το στόμα παίζει ρόλο στην μετάδοση του ιού μέσω του σάλιου, όταν αυτό περιέχει μεγάλο ιικό φορτίο μολυσμένων κυττάρων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής επιστήμονες των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Nature Medicine", ανέφεραν πως ήταν γνωστό ότι το σάλιο των ασθενών με Covid-19 μπορεί να περιέχει μεγάλες ποσότητες του κορονοϊού. Μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι το τεστ σάλιου είναι σχεδόν εξίσου αξιόπιστο με το ρινοφαρυγγικό για τη διάγνωση της νόσου.
Αυτό για το οποίο οι επιστήμονες δεν ήσαν έως τώρα βέβαιοι, είναι από πού προέρχεται ο κορονοϊός του σάλιου. Στους ασθενείς με Covid-19 που έχουν αναπνευστικά συμπτώματα, ο ιός στο σάλιο πιθανώς προέρχεται, εν μέρει τουλάχιστον, από τα εκκρίματα της μύτης και των πνευμόνων. Όμως η ίδια εξήγηση δεν μπορεί να ισχύει για το πώς υπάρχει κορονοϊός στο σάλιο ασθενών χωρίς αναπνευστικά συμπτώματα. Το συμπέρασμα από τη νέα έρευνα είναι ότι τουλάχιστον ένα μέρος αυτού του ιού προέρχεται από μολυσμένους ιστούς του ίδιου του στόματος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
