 |
|
|  Τετάρτη 16/12
΄Ερωτας ηταν η αιτία...
28χρονος διέσχισε με τζετ σκι την Ιρλανδική Θάλασσα-παραβιάζοντας ετσι τούς κανόνες κατά τού κορωνοϊού- για να δει την κοπέλα του και φυλακίστηκε
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ποινή φυλάκισης τεσσάρων εβδομάδων επέβαλε δικαστήριο σε ερωτοχτυπημένο 28χρονο, που διέσχισε την Ιρλανδική Θάλασσα από τη Σκοτία στη Νήσο Μαν για να μπορέσει να δει την κοπέλα του.
Αιτία της ποινής δεν είναι η επιθυμία του να συναντηθεί μαζί της, αλλά η παραβίαση των κανόνων κατά του κορωνοϊού.
Ο Dale McLaughlan δεν έβρισκε άλλον τρόπο να την επισκεφθεί από το να πάρει ένα τζετ σκι, το οποίο δεν γνώριζε να οδηγεί, και να ταξιδέψει για 4,5 ώρες, αν και αρχικά θεωρούσε ότι θα χρειαζόταν μόνον 40 λεπτά. Αιτία: οι κακές καιρικές συνθήκες. Η περιπέτειά του δεν τελείωσε όταν έφτασε στην ακτή, καθώς έπρεπε να περπατήσει άλλα 15 μίλια για να φτάσει στην κοπέλα του.
Το παράτολμο περιστατικό έγινε την Παρασκευή. Ο 28χρονος τελικώς κατάφερε να φτάσει στο Ντάγκλας, που είναι και η μεγαλύτερη πόλη του νησιού.
Το ζευγάρι γνωρίστηκε το Σεπτέμβριο, όταν ο νεαρός έλαβε άδεια να εργαστεί στο νησί για τέσσερις εβδομάδες. Ωστόσο, το νησί εφαρμόζει πολύ αυστηρούς κανόνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μόλις επέστρεψε στη Σκοτία, ο 28χρονος προσπάθησε να επιστρέψει για να δει την κοπέλα του, ωστόσο οι τοπικές αρχές δεν του έδιναν άδεια. Επομένως, αγόρασε ένα τζετ σκι και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Ο δικαστής μάλιστα τον επέκρινε για την απόφασή του, λέγοντας ότι έθεσε σε κίνδυνο τόσο τον πληθυσμό του νησιού αλλά και τον εαυτό του. Το δικαστήριο πληροφορήθηκε ότι ο 28χρονος δεν είχε καμία εμπειρία από τζετ σκι και επισημάνθηκε ότι οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ενδεχομένως θα είχαν κληθεί να τον σώσουν. «Αυτό καταδεικνύει την ανοησία της συμπεριφοράς σου» του είπαν.
Ο 28χρονος, που ως επάγγελμα ασχολείται με τις στέγες, γνώρισε την κοπέλα του σε μπαρ του Ντάγκλας, όταν ήταν στο νησί. Όταν του αρνήθηκαν δύο φορές την επιστροφή του, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
