 |
|
|  Παρασκευή 27/11
Ο Έλληνας επικεφαλής της Pfizer σχεδιάζει «τον παγκόσμιο χάρτη δημόσιας υγείας»
AFP,Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla
Μερικούς μήνες αφότου ανέλαβε επικεφαλής του γίγαντα της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας Pfizer, ο Έλληνας Αλβέρτος Μπουρλά ανακοίνωσε πως θέλει «να σχεδιάσει τον παγκόσμιο χάρτη της δημόσιας υγείας».
Έναν χρόνο αργότερα, το εργαστήριό του είναι το πρώτο που ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός εμβολίου κατά του κορωνοϊού, δημιουργώντας μεγάλες ελπίδες σε όλον τον κόσμο.
«Η θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου είναι κάτι πολύ περισσότερο από τη διαχείριση μιας επιχείρησης, είναι να σχεδιάσεις τον παγκόσμιο χάρτη της δημόσιας υγείας, να πάρεις αποφάσεις που έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν με σημαντικό τρόπο την ανθρώπινη ζωή», διακήρυσσε στα τέλη του 2019 στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του Θεσσαλονίκης, στην τελετή για την αναγόρευσή του σε επίτιμου διδάκτορα.
Εξέφρασε επίσης την προσδοκία για «ένα μέλλον όπου η ασθένεια να μην νικά» σ' αυτή την τελετή με την οποία τιμήθηκε η ασυνήθιστη διαδρομή του στους κόλπους της Pfizer, της εταιρείας στην οποία αυτός ο 59χρονος οικογενειάρχης ξεκίνησε ως ιατρικός επισκέπτης στην Ελλάδα, πριν μεταναστεύσει 25 χρόνια αργότερα για να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του διεθνώς.
Τον Ιανουάριο 2019 ο Αλβέρτος Μπουρλά ανέλαβε την κορυφαία θέση του αμερικανικού ομίλου. Στις 9 Νοεμβρίου 2020, ανακοίνωσε πως το εμβόλιο που αναπτύχθηκε μαζί με το γερμανικό εργαστήριο BioNTech κατά της Covid-19 είναι αποτελεσματικό σε ποσοστό 90%. Η ανακοίνωση προκάλεσε ενθουσιασμό στους πολιτικούς αξιωματούχους σ' όλον τον κόσμο και ευφορία στις αγορές.
Το εμβόλιο αυτό είναι αναμφίβολα η πιο σημαντική ιατρική πρόοδος των 100 τελευταίων ετών», είχε καυχηθεί τότε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος μιλώντας στο κανάλι CNBC, παρόλο που άλλες εταιρείες, όπως η αμερικανική Moderna ή η βρετανική AstraZeneca, έχουν έκτοτε ανακοινώσει πως παρασκεύασαν τα δικά τους εμβόλια.
«Είχα στοιχηματίσει πως θα κατάφερνε να βρει το εμβόλιο», λέει ο πεθερός του, ο Ισαάκ Αλχανάτης, ο οποίος ζει στη Θεσσαλονίκη. «Ήμουν σίγουρος γι' αυτό διότι ό,τι λέει, το κάνει», πρόσθεσε μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
