 |
|
|  Τετάρτη 18/11
Ξένοι επιλέγουν την Ελλάδα για τηλε-εργασία στην καραντίνα
AΠΕ-ΜΠΕ
«Δούλεψε από την Ελλάδα», γράφει με μεγάλα γράμματα η ηλεκτρονική
αγγελία μεσιτικού γραφείου, καλώντας ανθρώπους από το εξωτερικό που
εργάζονται την περίοδο της πανδημίας εξ' αποστάσεως, να το κάνουν από
μια όμορφη, παραθαλάσσια περιοχή, του δήμου Παγγαίου Καβάλας, με καλό
φαγητό, ιατρικές μονάδες σε κοντινή απόσταση και ...γρήγορο ίντερνετ.
Η Βάνια Παβλόβα ζει τα τελευταία δέκα χρόνια στο Λονδίνο και πιστεύει
ότι είναι κάτι που την αφορά. Η ίδια και ο σύζυγός της έχουν μπει σε
καθεστώς online εργασίας από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία.
Έτσι, σήμερα, τους βλέπουμε να διοικούν τις δύο εταιρείες τους
-παραγωγής καλλυντικών και εμπορίου βιταμινών από τη Σουηδία- από το
μπαλκόνι τους στην Παραλία Οφρυνίου.
«Ο βασικός λόγος που μετακομίσαμε προσωρινά στην Ελλάδα, είναι η
ποιότητα ζωής. Στο Λονδίνο έχει διαρκώς άσχημο καιρό με συνεχόμενες
βροχές, ενώ εδώ μπορούμε να κάνουμε βόλτες στην παραλία, να αναπνέουμε
καθαρό αέρα και ιώδιο και να κρατάμε τον οργανισμό και το σώμα μας σε
καλή φυσική κατάσταση», δηλώνει η κ. Παβλόβα.
Προτίθεται να μείνει στην περιοχή τουλάχιστον επτά μήνες, ώσπου «να
καθαρίσει το τοπίο με την Covid», όπως λέει χαρακτηριστικά. «Στην
Ελλάδα είναι πολύ πιο οικονομικά τα ενοίκια, όπως και τα έξοδα
διατροφής», επισημαίνει και εξηγεί ότι τα μέτρα ελάφρυνσης που παρέχει
το Ηνωμένο Βασίλειο στους πολίτες του, διευκόλυναν αυτήν την επιλογή.
«Το κράτος δίνει τη δυνατότητα αυτήν την περίοδο να "παγώσουν" πάγια
έξοδα όπως το ρεύμα και το νερό, ενώ καλύπτει ένα μεγάλο ποσοστό του
ενοικίου».
Η καταγωγή της από τη γειτονική Βουλγαρία, της επιτρέπει να γνωρίζει
καλά τη Βόρεια Ελλάδα, όπου πέρασε πολλές περιόδους διακοπών και
σημειώνει ότι δεν αλλάζει με τίποτα το φαγητό της περιοχής.
Η Άννυ και ο Κράσι κάνουν καθημερινά τον περίπατό τους στον πεζόδρομο
της Παραλίας Οφρυνίου, φορώντας φυσικά τις προστατευτικές τους μάσκες.
Οι δυο τους, ζουν μόνιμα στην Γαλλία και εργάζονται λίγα χιλιόμετρα
μακριά, στη Γενεύη της Ελβετίας. Μιλούν για τη δύσκολη περίοδο
καραντίνας που πέρασαν στις δύο αυτές χώρες και αριθμούν τα συγκριτικά
πλεονεκτήματα της Ελλάδας, που τους έκαναν να βρίσκονται εδώ σήμερα.
«Το lockdown που ζήσαμε την περασμένη άνοιξη εκεί, μας περιόριζε
σημαντικά. Μπορούσαμε να βγούμε μόνο μία φορά την ημέρα από το σπίτι
μας, να κινηθούμε σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου μακριά από αυτό και να
παραμείνουμε εκτός σπιτιού το ανώτερο για μία ώρα», λέει ο Κράσι.
«Εδώ, στέλνοντας sms μπορούμε να περπατήσουμε με ασφάλεια στην
παραλία, να πάμε στο σούπερ μάρκετ ή στο φαρμακείο, αλλά ακόμη κι αν
μείνουμε στο σπίτι, έχουμε τη βεράντα μας με θέα τη θάλασσα και
συνήθως ήλιο», συμπληρώνει η Άννυ.
Η 47χρονη από τη Μεγάλη Βρετανία και το ζευγάρι από τη Βόρεια Ευρώπη,
δεν είναι οι μόνοι τους οποίους προσέλκυσε η αγγελία,αναφέρει η
συνιδιοκτήτρια της Remax Choise ,Κωνσταντίνα Δημητρόβα. Ήταν, ωστόσο,
κάποιοι από τους τελευταίους, εξηγεί, διότι στο πλαίσιο αυστηροποίησης
των μέτρων για τον περιορισμό εξάπλωσης του κορονοϊού, απαγορεύεται
πλέον η είσοδος στη χώρα μας. «Η προσφορά μας είναι πολύ δελεαστική.
Με ποσό από 250 έως 350 ευρώ το μήνα, μπορούν να απολαύσουν τη διαμονή
σε παραθαλάσσιες πολυτελείς κατοικίες, με θέρμανση, σύνδεση στο
διαδίκτυο κο εμάς στο πλευρό τους για την παροχή οποιουδήποτε είδους
βοήθειας», αναφέρει η κ. Δημητρόβα, τονίζοντας ότι η διαφημιστική αυτή
καμπάνια «τρέχει» σε όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση ήταν υπεράνω
προσδοκιών. Επισημαίνει, ωστόσο, πως υπάρχουν πολλοί επενδυτές,
άνθρωποι που αγόρασαν σπίτια στην περιοχή τα προηγούμενα χρόνια, που
ενώ συνήθως έρχονταν τους θερινούς μήνες, τώρα βρίσκονται εδώ και
δηλώνουν αποφασισμένοι να περάσουν όλο τον χειμώνα στις εξοχικές τους
κατοικίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
