 |
|
|  Κυριακή 15/11
Από το Άγιο Όρος στο Μανχάταν
Ο ιερομόναχος που αγιογράφησε τον Ναό του Αγίου Νικολάου στην Νέα Υόρκη
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Το όραμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, Ελπιδοφόρου για την εικόνα του Παραδείσου στη γη στον Ναό του Αγίου Νικολάου στην Νέα Υόρκη, έχει αναλάβει να κάνει εικόνα, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους αγιογράφους, ο ιερομόναχος Λουκάς από τη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Ορους.
Με σπουδές Μαθηματικών, ο μοναχός, το έργο του οποίου έχει διεθνή αναγνώριση,πήγε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, όπου επισκέφθηκε τον Ναό του Αγίου Νικολάου, μαζί με τον Επίσκοπο Αμισσού, Ιωακείμ, ο οποίος ειδικεύεται στην ιστορία της βυζαντινής τέχνης. «Αν και υπό δύσκολες συνθήκες, λόγω κορωνοιού, έπρεπε να πάω από κοντά, να δω και πάλι τις εργασίες στον Ναό» λέει .
Συνεχίζοντας την παράδοση αιώνων, του αγιογραφικού Εργαστηρίου της Μονής, ο π. Λουκάς, θέλει να μεταφέρει όπως λέει «μέσα στη παγερή ατμόσφαιρα του σίδερου και του γυαλιού η παρουσία του Αγίου Νικολάου είναι παρηγοριά και ελπίδα πως ο Άγιος θα μας προστατεύει όπως ο ίδιος γνωρίζει με τα άπειρα θαύματά του».
Για το λόγο αυτό στους τοίχους του Ιερού Ναού επιλέχτηκε να αγιογραφηθούν παραστάσεις από τον βίο του και τα θαύματα του Αγίου Νικολάου, για να δώσουν στους ανθρώπους την ελπίδα.
Μεταφέροντας την πλούσια καλλιτεχνική και πνευματική παράδοση του Αγίου Ορους στην Νέα Υόρκη, ο π. Λουκάς αποκαλύπτει τις αγιογραφίες που φιλοτεχνεί για τον Ναό στο «σημείο μηδέν» , λέγοντας ότι «Με τις γιορτές του Ευαγγελισμού, της Γεννήσεως του Χριστού, μέχρι και την Ανάληψή του και την Πεντηκοστή δίδεται το μήνυμα της Ορθοδόξου Πίστεως περί των γεγονότων που διαδραμάτησαν αποφασιστικό ρόλο στην σωτηρία του ανθρωπίνου γένους».
«Αυτό που προσδοκώ» λέει ο αγιογράφος από την αδελφότητα της Μονής Ξενοφώντος, που έχει έντονη καλλιτεχνική δράση στον Αθω, «είναι να γίνει και η προσπάθεια να συνδυαστεί η διαχρονικότητα των παραστάσεων αυτών με την τραγική μνήμη του σημείου. Τα Θύματα της αποφράδος ημέρας εκείνης δεν μένουν απαρατήρητα όπως και η θυσία πολλών για την διάσωση εγκλωβισμένων».
Ο ιερομόναχος από τη Λάρισα, περιγράφει τη συνάντηση που είχε με τον αρχιτέκτονα του Ναού Σαντιάγο Καλατράβα, ο οποίος τον επισκέφτηκε στο Αγιον Ορος και αποφασίστηκε να αγιογραφηθεί το Τέμπλο του ναού και να τοιχογραφηθεί όλος ο Ναός λέγοντας ότι «το Άγιον Όρος από τα βάθη της ησυχίας του είναι παρόν στον πολιτισμό αλλά και στην κοινή πίστη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
