 |
|
|  Τετάρτη 9/9
Οργή στη Νότια Αφρική για τα σχόλια που φέρεται να έκανε ο Τραμπ για τον Νέλσον Μαντέλα, τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της χώρας
Washington Post,politischios.gr,protothema.gr
Το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο (ANC), το κυβερνών κόμμα της Νότιας Αφρικής, καταδίκασε τα «απρεπή» και «προσβλητικά σχόλια» που φέρεται να έκανε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σε βάρος του Νέλσον Μαντέλα, του πρώτου μαύρου προέδρου της χώρας.
Στα απομνημονεύματά του που πρόκειται να εκδοθούν αυτήν την εβδομάδα, ο πρώην δικηγόρος του Τραμπ, Μάικλ Κόεν, υποστηρίζει ότι ο εργοδότης του έκανε ρατσιστικά σχόλια σε βάρος πολλών μαύρων ηγετών, κυρίως σε βάρος του Μπαράκ Ομπάμα αλλά και του εμβληματικού αγωνιστή κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, ο Κόεν γράφει ότι ο Τραμπ έλεγε πως ο Μαντέλα «δεν είναι πραγματικός ηγέτης» ενώ ταυτόχρονα έπλεκε το εγκώμιο του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
«Όλοι οι λαοί που ποθούν διακαώς την ελευθερία μένουν κατάπληκτοι από αυτές τις προσβολές (…) που προέρχονται από ένα πρόσωπο το οποίο, το ίδιο, δεν αποτελεί πρότυπο ικανού ηγέτη», σχολιάζει το ANC στην ανακοίνωσή του.
«Ο Τραμπ είναι ένας διχαστικός, μισογύνης και ασεβής άνθρωπος», συνεχίζει η ανακοίνωση, επισημαίνοντας την «εντυπωσιακή αντίθεση» μεταξύ του Αμερικανού προέδρου και του Μαντέλα ο οποίος «κατανοούσε την αξία των διεθνών φιλικών σχέσεων».
Το Ίδρυμα Νέλσον Μαντέλα εκτίμησε εξάλλου ότι «οι ηγέτες που συμπεριφέρονται σαν τον κ. Τραμπ» δεν είναι σε θέση να σχολιάζουν τη ζωή και το έργο του Μαντέλα.
Ο Νέλσον Μαντέλα, που είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης, εξελέγη πρόεδρος το 1994, αφού έμεινε επί σχεδόν τρεις δεκαετίες στη φυλακή, για τον αγώνα που έδινε εναντίον του ρατσιστικού καθεστώτος της χώρας του. Αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή πέντε χρόνια αργότερα και πέθανε το 2013, σε ηλικία 95 ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
