 |
|
|  Τρίτη 8/9
Κύμα οργής στην Ιταλία
Ρατσιστές παλλικαράδες ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου έναν 21χρονο
ANSA,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τέσσερις άνδρες μεταξύ 20 και 30 ετών, συνελήφθησαν κατηγορούμενοι πως ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου έναν 21χρονο Ιταλό με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήρι, στη μικρή πόλη Κολεφέρο, στα νότια της Ρώμης, τα ξημερώματα της 6ης Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με όσα αναφέρει το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA.
Ο Ουίλι Μοντέιρο Ντουάρτε έχασε τη ζωή του, όταν ξυλοκοπήθηκε με κλωτσιές και γροθιές, σε μια βάναυση επίθεση από τους τέσσερις φερόμενους δράστες από την διπλανή πόλη Αρτένα κι αφού, προηγουμένως, είχε προσπαθήσει να σώσει έναν φίλο του από ξυλοδαρμό.
Οι τέσσερις δράστες που βρίσκονται επί του παρόντος στη φυλακή Ρεμπίμπια της Ρώμης, είναι αδέρφια και ασκούμενοι σε μικτές πολεμικές τέχνες, Γκαμπριέλε και Μάρκο Μπιάνκι, ηλικίας 26 και 24 ετών αντίστοιχα, ο 23χρονος Φρανσέσκο Μπελέτζια και ο 22χρονος Μάριο Πινκαρέλι.
Οι δράστες ήταν ήδη γνωστοί στην αστυνομία και στην πόλη τους, λόγω της βίαιης συμπεριφοράς κι έχουν χαρακτηριστεί ως «Banda di Artena» (συμμορία της Αρτένα) από την εφημερίδα Messaggero.
Ένας από τους φίλους του Ντουάρτε, ο οποίος ταυτοποιήθηκε ως Αλεσάντρο, είπε στο Ansa πως: «Όλοι ήξεραν αυτά τα δύο αδέλφια, τα οποία χτυπούν ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο για δύο χρόνια, έχουν διαπράξει κι άλλους ξυλοδαρμούς».
Οι εισαγγελείς ερευνούν επίσης τις φυλετικές διακρίσεις σαν πιθανό αίτιο της επίθεσης, αναφέρει το Ansa. Οι δράστες θα ανακριθούν σήμερα, ενώ αυτοψία στο άψυχο σώμα του Ντουάρτε θα πραγματοποιηθεί αύριο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
