 |
|
|  Τρίτη 4/8
Πως τα "οχι",γίνονται "ναι"
Αυξάνονται οι γερμανικές εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία
Deutsche Welle,zougla.gr
Παρ΄ ότι η Γερμανία θεωρεί ότι η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και διαφωνεί με την τουρκική εμπλοκή στη Λιβύη,εξακολουθεί να εξάγει οπλισμό στην Τουρκία. Όπως προκύπτει από την απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης σε επερώτηση του κόμματος
Η Αριστερά, τους πρώτους επτά μήνες φέτος εγκρίθηκαν εξαγωγές όπλων ύψους 22,8 εκ. ευρώ προς την Τουρκία. Το 2019 είχαν εγκριθεί για όλο το χρόνο 31,6 εκ. ευρώ και για ολόκληρο το έτος 2018 μόνο 13 12,9 εκ. ευρώ.
Ως συνήθως, όταν πρόκειται για εξαγωγές όπλων στο εξωτερικό, η γερμανική κυβέρνηση δεν διευκρινίζει στην απάντησή της το είδος των οπλικών συστημάτων. Από δηλώσεις του γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Χάικο Μάας, την περασμένη εβδομάδα προκύπτει ότι οι νεότερες παραγγελίες σχετίζονται με παλιότερη παραγγελία της Τουρκίας.
Όπως τόνισε, η Άγκυρα δεν παίρνει πλέον όπλα από τη Γερμανία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο στη Συρία. Οι εξαγωγές περιορίζονται σε "ναυτιλιακά είδη", για παράδειγμα υποβρύχια.
Προφανώς ο κ Μάας αναφέρθηκε στα έξι επιθετικά υποβρύχια της σειράς 214 της εταιρείας Thysenkrupp Maritime Systems που παρήγγειλε η Άγκυρα το 2009 και τα οποία συναρμολογούνται στην Τουρκία. Το πρώτο αναμένεται να καθελκυσθεί φέτος.
Τέσσερα παρόμοια υποβρύχια που είναι γνωστά και ως της "κλάσης Παπανικολής" διαθέτει ήδη η Ελλάδα. Σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές, τα υποβρύχια τής επιτρέπουν προς το παρόν να διατηρεί μια υπεροχή στο Αιγαίο που βέβαια δεν θα υφίσταται άλλο από τη στιγμή που η Τουρκία θα διαθέτει όλα τα "214".
Δεδομένου ότι το όλο ζήτημα σχετίζεται με την ασφάλεια της χώρας, η Αθήνα επανειλημμένα το έθεσε στο Βερολίνο. Μάλλον χωρίς επιτυχία. Αιτιολογώντας την εξαγωγή των υποβρυχίων στην Τουρκία ο Χάικο Μάας επισήμανε ότι η Άγκυρα είναι νατοϊκός εταίρος και ότι έχει αναλάβει καθήκοντα στη συμμαχία που την προστατεύουν στο σύνολο της.
Το 2019 η Γερμανία εξήγαγε όπλα αξίας 832 εκ. ευρώ, από αυτά τα 345 εκ. ευρώ αφορούσαν εξαγωγές στην Τουρκία.
Επειδή η παραγγελία για τα υποβρύχια πληρώνεται τμηματικά, ανάλογα με τη ροή της παραλαβής των εξαρτημάτων, υποτίθεται ότι όντως αυτά τα ποσά αφορούν κυρίως αυτή την παραγγελία.
Η αντιπρόεδρος της ΚΟ του κόμματος της Αριστεράς, Σεβίμ Νταγκντελέν, εκτιμά πως και οι νεότερες παραγγελίες της Τουρκίας αφορούν οπλισμό που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στον τουρκικό στρατό στη Συρία.
Σε δήλωση προς το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) επισημαίνει πως «η γερμανική κυβέρνηση παραπλανά την κοινή γνώμη, όταν υποστηρίζει ότι δεν επιτρέπει την εξαγωγή στρατιωτικού υλικού που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη Συρία».
Η αριστερή πολιτικός με κουρδικές ρίζες ζητά την "πλήρη" απαγόρευση εξαγωγής όπλων προς την Τουρκία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
