 |
|
|  Τετάρτη 3/6
Τζορτζ Κλούνεϊ
«Ο ρατσισμός είναι η δική μας πανδημία και δεν έχουμε βρει το εμβόλιο»
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
«Αυτή είναι η δική μας πανδημία. Μας μολύνει όλους και εδώ και 400 χρόνια και δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να βρούμε εμβόλιο»: Με αυτά τα σκληρά λόγια ο Τζορτζ Κλούνει περιγράφει τις τεράστιες διαστάσεις που έχει λάβει ο ρατσισμός στις ΗΠΑ. Σε επιστολή του, η οποία δημοσιεύθηκε στο The Daily Beast, ο δημοφιλής ηθοποιός εκφράζει τον αποτροπιασμό, την συντριβή αλλά και τον θυμό του για την πρόσφατη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικό ενώ υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη που υπάρχει για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του ρατσισμού.
Τονίζει μάλιστα πως όλη αυτή η δραματική κατάσταση δεν είναι κάτι καινούργιο αναφερόμενος χαρακτηριστικά σε ένα αντίστοιχο περιστατικό που συνέβη το 1992 όταν μια ομάδα λευκών αστυνομικών ξυλοκόπησαν άγρια έναν Αφροαμερικανό εργάτη αλλά παρόλα αυτά αθωώθηκαν.
«Χρειαζόμαστε μια συστηματική αλλαγή στην επιβολή του νόμου στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης» εκτιμά ο ίδιος εννοώντας, με σαφήνεια, πως δεν είναι δυνατόν σε μια σύγχρονη κοινωνία να χάνονται ζωές λόγω ρατσισμού και οι υπεύθυνοι να μένουν ατιμώρητοι.
Από τα βέλη του 59χρονου σταρ δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ο Ντόναλντ Τραμπ και η πολιτική του η οποία όχι μόνον δεν βάζει ένα τέλος σε αυτήν την «αρρώστια», αντιθέτως μεγεθύνει τις διαστάσεις της: «Αυτή την εβδομάδα, λοιπόν, καθώς διερωτώμεθα τι θα χρειαστεί για να λυθούν αυτά τα φαινομενικά ανυπέρβλητα προβλήματα, ας θυμηθούμε ότι εμείς τα δημιουργήσαμε, άρα μπορούμε να τα λύσουμε. Κι υπάρχει μόνον ένας τρόπος να έλθει μια βιώσιμη αλλαγή σ’ αυτή τη χώρα: Η ψήφος» αναφέρει με νόημα ο ίδιος καλώντας, εμμέσως πλην σαφώς, τους Αμερικανούς να αναλογιστούν τις ευθύνες που αναλογούν σε όλους μαζί αλλά και στον καθένα ξεχωριστά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
