 |
|
|  Δευτέρα 4/5
Οι δυνάμεις ασφαλείας τής Αιγύπτου σκότωσαν 126 τζιχαντιστές στο Σινά
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Οι αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας ανακοίνωσαν χθες Κυριακή ότι στελέχη τους σκότωσαν δεκάδες τζιχαντιστές σε επιχειρήσεις τους τις τελευταίες ημέρες στη χερσόνησο του Σινά, όπου μαίνεται ανταρτοπόλεμος ισλαμιστών εδώ και χρόνια.
Σε δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, ο εκπρόσωπος των ένοπλων δυνάμεων Τάμερ αλ Ριφάι ανέφερε ότι 126 εξτρεμιστές σκοτώθηκαν και άλλοι 266 συνελήφθησαν σε εφόδους και επιχειρήσεις στο βόρειο και το κεντρικό τμήμα του Σινά.
Ο Ριφάι ανέφερε ακόμη ότι 15 στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις που εκτυλίχθηκαν στο πλαίσιο των επιχειρήσεων, χωρίς να γίνει πιο συγκεκριμένος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, καταστράφηκαν 228 κρησφύγετα και οκτώ υπόγειες στοές που χρησιμοποιούσαν οι τρομοκράτες, ότι εξουδετερώθηκαν από τον στρατό με ελεγχόμενες εκρήξεις 630 βόμβες και αυτοσχέδιοι μηχανισμοί
Από την πλευρά του, με δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε νωρίτερα χθες, το υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε ότι 18 τζιχαντιστές σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυρών κατά τη διάρκεια επιχείρησης στην επαρχία του Βόρειου Σινά. Σύμφωνα με το κείμενο, οι εξτρεμιστές χρησιμοποιούσαν σπίτι στην Μπιρ αλ Αμπντ ως ορμητήριο για να εξαπολύουν «εχθρικές ενέργειες».
Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τρεις εκρηκτικοί μηχανισμοί και δύο ζώνες για βομβιστές-καμικάζι.
Την Πέμπτη έκρηξη βόμβας με στόχο τεθωρακισμένο όχημα νότια της Μπιρ αλ Αμπντ είχε αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν 10 στρατιωτικοί.
Οι αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να καταστείλουν την εξέγερση στο Σινά, στην οποία συμμετέχει μια ντόπια οργάνωση που έχει ορκιστεί πίεση στο Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ). Ο ανταρτοπόλεμος κλιμακώθηκε μετά την ανατροπή από τον στρατό του εκλεγμένου ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μούρσι, με αφορμή διαδηλώσεις εναντίον του, το 2013.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
