 |
|
|  Tετάρτη 8/4
Ουκρανός δήμαρχος σκάβει.. τάφους για να πείσει τους πολίτες να τηρήσουν τα μέτρα
AFP,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένας Ουκρανός δήμαρχος βρήκε ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο μέτρο, πρώτον για να αντιμετωπισθούν ανάγκες που θα προκύψουν ενδεχομένως από την πανδημία και, δεύτερον, για να πείσει τους συμπολίτες του να παραμείνουν στα σπίτια τους και να προφυλαχθούν από τον κορωνοϊό: έσκαψε εκατοντάδες τάφους, μολονότι η πόλη του, η Ντνίπρο, δεν έχει καταγράψει ακόμη κανέναν θάνατο.
Συνολικά 615 τάφοι έχουν ανοιχτεί σε διάφορα κοιμητήρια της πόλης και 2.000 σάκοι νεκρών βρίσκονται σε ετοιμότητα στο βιομηχανικό τούτο κέντρο με πληθυσμό σχεδόν ένα εκατ. κατοίκους, ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Γιούλια Βίτβιτσκα, εκπρόσωπος Τύπου της δημαρχίας.
Η πρωτοβουλία ανήκει στον δήμαρχο Μπόρις Φιλατόφ, έναν πλούσιο επιχειρηματία, που είναι πολύ δραστήριος στη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
«Για όσους εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν: προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα», έγραψε ο ίδιος στο Facebook στις 2 Απριλίου, ανακοινώνοντας πως προτίθεται να σκάψει εκατοντάδες τάφους και καλώντας τους συμπολίτες του να τηρήσουν ευλαβικά τα περιοριστικά μέτρα, που συχνά αψηφούν.
«Χωρίς υπερβολή, πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου», τόνισε ο δήμαρχος, απειλώντας συνάμα με πρόστιμο 17.000 γρίβνα (περίπου 570 ευρώ) τους παραβάτες της απαγόρευσης.
Η πρωτοβουλία του έγινε δεκτή με ανάμεικτα συναισθήματα στην πόλη, που αριθμεί μόνον 13 επίσημα κρούσματα κορονοϊού και κανέναν θάνατο, όταν στην Ουκρανία τα κρούσματα είναι 1.462 κι οι θάνατοι 45.
Για τον συγγραφέα και κάτοικο του Ντνίπρο, Γιάν Βαλετόφ, ο δήμαρχος έκανε καλά να προτάξει ένα «φόβητρο» για να συνετίσει τους συμπατριώτες του και να «υιοθετήσουν μία πιο σοβαρή προσέγγιση» και πως «ο δήμαρχος έλαβε ένα καλό ψυχολογικό μέτρο , αναγκάζοντας τους ανθρώπους να φαντασθούν πώς θα τους βάλουν στους τάφους αυτούς». Εάν η πόλη γλιτώσει, «τόσο το καλλίτερο, ενώ εάν, Θεός φυλάξοι, υπάρξει εκατόμβη, τότε είναι καλλίτερο να είμαστε προετοιμασμένοι», πρόσθεσε ο ίδιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
