 |
|
|  Τρίτη 17/3
Στη μέγγενη ο Ερντογάν
... μπροστά στην κατάρρευση λίρας και οικονομίας
newsmoney.gr,protothema.gr
Με την τουρκική λίρα να υποχωρεί σε νέο χαμηλό έναντι του δολαρίου και με την Τουρκική οικονομία να έχει ανάγκη ρευστότητας για τη στήριξη του ιδιωτικού τομέα – ρευστότητα την οποία δε διαθέτει – το καθεστώς Ερντογάν παλεύει να αντιμετωπίσει την τέλεια καταιγίδα.
H σχέση ανταλλαγής με το αμερικανικό νόμισμα επιδεινώνεται , καθώς ξεπέρασε την αναλογία 6,41 τουρκικές λίρες για ένα δολάριο.
Ο υπουργός Οικονομικών και γαμπρός του τούρκου ηγέτη Μπεράτ Αλμπαϊράκ, με ανάρτησή του στο Twitter προανήγγηλε ότι η Ερντογάν θα ανακοινώσει δέσμη μέτρων μέσα σε αυτή την εβδομάδα.
Η τουρκική λίρα θα συνεχίζει να πιέζεται και για λόγους που έχουν να κάνουν ευρύτερα με τη νέα χρηματοπιστωτική αναταραχή, καθώς οι αναλυτές προβλέπουν ότι τα νομίσματα των αναδυομένων οικονομιών θα υποχωρήσουν κατά περαιτέρω 30%
Τα μέτρα αυτά θα κινηθούν στην κατεύθυνση της στήριξης του ιδιωτικού τομέα με αύξηση της ρευστότητας ωστόσο οι πηγές της είναι αμφίβολες καθώς η Τουρκία αντιμετωπίζει ένα νόμισμα που καταρρέει ενώ και μια βασική πηγή φρέσκου συναλλάγματος για την χώρα, ο τουρισμός, απειλείται.
Οι τουρκικές αρχές προσπάθησαν για καιρό να μην αναφέρουν κρούσμα – προκαλώντας σκωπτικά διεθνή σχόλια. Τώρα ανακοινώνουν μέτρα ελέγχου μετάδοσης του ιού και περιστολής της οικονομικής δραστηριότητας ανάλογα με αυτά που παίρνουν οι ευρωπαίκές χώρες.
Αυτά είναι βέβαιο ότι θα πιέσουν υφεσιακά την οικονομία της Τουρκίας και θα αυξήσουν τα ελλείμματά της στο μέλλον, αυξάνοντας και το ρίσκο χρηματοδότησής τους.
Εφιαλτικά στοιχεία
Στο μεταξύ με βάση νέα στοιχεία, ο τουρκικός προϋπολογισμός παρουσίασε πάλι δημοσιονομικό έλλειμμα τον Φεβρουάριο ύψους $1,2 δισ. – τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν οποιαδήποτε επίδραση του κορωνοϊού.
Οι δαπάνες – εξαιρουμένων των τόκων – αυξήθηκαν κατά 15% ετησίως ξεπερνώντας τις 79,3 δισεκατομμύρια λίρες (περισσότερα από 11 δισεκ ευρώ).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
