 |
|
|  Πέμπτη 12/3
Φάρμακο για τον κορωνοϊό χορηγείται ήδη πειραματικά στις ΗΠΑ
newsmoney.gr,protothema.gr
Αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας των ΗΠΑ, που εργάζονται στα Κέντρα Ελέγχου Νόσου (CDC) και στελέχη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αναφέρουν ότι το πειραματικό φάρμακο Remesivir της Gilead είναι ένα από τα πιο – αν όχι το πλέον – ελπιδοφόρο αντιιικό φάρμακο για την καταπολέμηση του νέου στελέχους Covid19 τoυ κορονoϊού.
Ο διευθυντής του CDC Ρόμπερτ Ρέντφιλντ ενίσχυσε το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί για το φάρμακο, λέγοντας ότι η θεραπεία περιστατικών COVID-19 με το αντι-παθογόνο της Gilead είναι ήδη σε εξέλιξη στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, όπου ο ιός έχει προκαλέσει το θάνατο σε περισσότερους από 20 ανθρώπους.
Ο Ρέντφιλντ, κατά τη διάρκεια κατάθεσης σε Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων σχετικά με τον προϋπολογισμό και τις προτεραιότητες δαπανών των Κέντρων Ελέγχου Νόσου μετά την έκρηξη του κοροναϊού, είπε ότι «το remdesivir είναι διαθέσιμο ήδη σε ‘παρηγορητική’ χρήση» στην πολιτεία Ουάσινγκτον. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας θα γίνουν σαφή τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με τον Ρέντφιλντ.
Η «παρηγορητική χρήση» είναι ένα ανάλογο του «προγράμματος διευρυμένης πρόσβασης» της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), το οποίο επιταχύνει την πρόσβαση σε θεραπείες που δεν έχουν λάβει ακόμα επίσημη έγκριση για κυκλοφορία.
Αυτό αφορά ασθενείς που έχουν «σοβαρή ασθένεια ή πάθηση και η ζωή του οποίου απειλείται άμεσα από τη νόσο ή την πάθησή του», σύμφωνα με το FDA.
Το φάρμακο της Gilead προχωρά με διαδικασίες fast track στη φάση των κλινικών δοκιμών εν μέσω της κρίσης του COVID-19. Χρησιμοποιείται ήδη σε κλινικές μελέτες σε ανθρώπους στις Η.Π.Α., αλλά και σε άλλες χώρες που έχουν προσβληθεί από κοροναϊό.
Το υπουργείο Δημόσιας Υγείας της Ουάσινγκτον και η Γκιλαάν δεν έχουν προβεί ακόμα σε επίσημες ανακοιώσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
