 |
|
|  Δευτέρα 24/2
΄Αρθρο
Εθισμένοι στο...κουτόχορτο!
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
Λάρισα
ΔΕΝ εξηγείται αλλιώς. Τελικά ως λαός, στην συντριπτική πλειονότητα, συμπεριφερόμαστε ως εθισμένοι στην κατανάλωση πολιτικού ...κουτόχορτου! Κόσμος πάει κι έρχεται στη Βουλή, δεκαετίες τώρα, πολιτικοί εκλέγονται και επανεκλέγονται, την ίδια ώρα που οι πολίτες ...κλαίγονται! Και κλαίγονται αναγκασμένοι να ζήσουν στην άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία οδηγήθηκαν, φανταστείτε, ακριβώς από τις επιλογες εκείνων που προηγουμένως ... ψήφισαν!
ΘΑ αδικούσε το δίκαιο, αν έλεγε κανείς πως, δεν είναι περίπου έτσι τα πράγματα. Ανεξάρτητα του τι πιστεύει και σε ποιόν ο καθένας μας, η αλήθεια μιλά με τα γεγονότα. Και πραγματικό γεγονός είναι πως όλα αυτά τα χρόνια από την μεταπολίτευση και μετά, τα δυο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβέρνησαν και ως εκ τούτου χρεώνονται την φτωχοποίηση της χώρας και των πολιτών της, με εξαίρεση ενός μέρους των ευθυνών, να ανήκει στη σύντομη παρένθεση μιας αριστεράς, που δεν ήταν ακριβώς αριστερά, αλλά κάτι που έμοιαζε με αριστερά, περισσότερο αριστεροδέξια στις πράξεις!
ΦΤΑΣΑΜΕ λοιπόν οι Έλληνες σε σημείο, να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τι έφταιξε και οδηγηθήκαμε στην καταστροφή, χάνοντας δέκα χρόνια από την ζωή μας και ετοιμαζόμαστε, όπως πάντα, στις επόμενες εκλογές να επιβραβεύσουμε τους υπαίτιους. Ή τουλάχιστον εκείνους που δεν μπόρεσαν να μας σώσουν από τα δεινά του δανεισμού και να μας επαναφέρουν στο δρόμο της ανάπτυξης...
ΓΙΑ παράδειγμα η υπόθεση τελευταία, του θέματος του σπουδαίου έργου της εκτροπής του Αχελώου (για την Θεσσαλία και την εθνική αγροτική οικονομία) ως παράδειγμα, αποτυπώνει επακριβώς την ανάλογη πορεία της χώρας όλα αυτά τα χρόνια... Από την δεκαετία του 80 έχω παρακολουθήσει αμέτρητα συνέδρια και ημερίδες για την περιβόητη εκτροπή του άνω του του Αχελώου, επισκεπτόμενος δε πριν χρόνια τα έργα του φράγματος Μεσοχώρας και τις σήραγγες εκτροπής, είδα αμέτρητα φορτηγά να αδειάζουν τόνους... ευρωπαϊκού χρήματος, σε ένα «πάρτυ οικονομικής ευημερίας» εθνικό και ευρωπαϊκό, μέσα από μια αίσθηση έκδηλης λαϊκής αισιοδοξίας για το ξεδίψασμα του θεσσαλικού κάμπου και την σωτηρία από την απειλούμενη ερημοποίηση του...
ΥΣΤΕΡΑ ήρθαν τα ...πιράνχας που καταβρόχθισαν την ανάπτυξη! Νέοι βουλευτές, άπειροι, άλλοι υπουργοί, (οικο)λογούντες και μη, το είδαν αλλιώς το πράγμα και εδώ και 35 χρόνια τώρα, δεν κύλισε ούτε σταγόνα νερό στο αυλάκι της ανάπτυξης... Τα χρήματα σπαταλήθηκαν, το έργο έμεινε πίσω, όπως και η χώρα, οι σχεδιασμοί στα συρτάρια και τα ευρωπαϊκά κονδύλια στα σεντούκια των τραπεζιτών.
Τέσσερις κυβερνήσεις που εναλλάχθηκαν στην εξουσία ...εξέτρεψαν (!) τον Αχελώο, (έτσι οπως έκαναν και την χώρα) ισάριθμες φορές! Ώσπου να επέλθει το τέλος. Αφού, το μεγαλόπνοο αυτό εθνικό έργο, από τα χείλη του Ανδρέα Παπανδρέου που το εξήγγειλε, έφτασε να εξαρτάται η εξέλιξη του, να βαλτώσει, από διάφορους...Βαρεμένους τοπικιστές και άλλους σύγχρονους ευκαιριακούς πολιτικούς. Κρίμα...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
