Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο Ωρα 10.25πμ ------------------------------------------ Στην Αυστρία το 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% της συνολικής περιουσίας.........,, ------------------------------------------

ΕΔΩ ΒΙΕΝΝΗ.-(Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)

Στην Αυστρία υπάρχει εξαιρετικά άνιση κατανομή πλούτου, καθώς τα δύο πέμπτα της συνολικής ιδιωτικής περιουσίας βρίσκονται στην κατοχή του πλουσιότερου 1% του πληθυσμού, όπως καταγράφεται στην έκθεση "Wealth Report Europe" της ελβετικής ιδιωτικής τράπεζας Julius Bär. Όπως τονίζεται στην έκθεση, η περιουσία στην Ευρώπη αυξάνεται συνεχώς και κατανέμεται ολοένα και πιο άνισα, με την Αυστρία να καταγράφει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου, αφού το 40% της συνολικής περιουσίας βρίσκεται στα χέρια του 1% του πληθυσμού. Ακολουθεί στη δεύτερη θέση η Γερμανία όπου το 1% του πληθυσμού της διαθέτει το 35% της περιουσίας, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά συγκέντρωσης πλούτου, σε ποσοστό 15% ή χαμηλότερο, φέρεται να καταγράφονται σε Βρετανία, Ελλάδα και Ολλανδία. Μέσα στο 2013 οι ιδιωτικές περιουσίες στην Ευρώπη αυξήθηκαν κατά 1,7 % σε σχέση με το 2012 και ανήλθαν συνολικά στα 56 τρισεκατομμύρια ευρώ, υπερβαίνοντας για πρώτη φορά τα επίπεδα στα οποία βρίσκονταν πριν από την οικονομική κρίση, μετά την οποία η εξέλιξη των περιουσιών υπήρξε διαφορετική και, ενώ αυτές παρουσίασαν αύξηση έως και κατά δύο τρίτα σε χώρες όπως Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία και Ελβετία, σε χώρες όπως Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα υπήρξε σαφής συρρίκνωσή τους. Αυτό φέρεται να οδήγησε σε περισσότερη συγκέντρωση εντός της Ευρώπης κι ενώ στις λεγόμενες χώρες του πυρήνα υπήρξε αύξηση του συνολικού ιδιωτικού κεφαλαίου, μείωση καταγράφηκε στις χώρες της περιφέρειας, και σήμερα τα δύο τρίτα του συνόλου της ευρωπαϊκής περιουσίας βρίσκονται σε Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία και Ιταλία. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του αυστριακού οικονομικού περιοδικού "Τρεντ" στο πλαίσιο της ετήσιας έρευνάς του "Οι 100 πλουσιότεροι Αυστριακοί", στην Αυστρία υπάρχουν σήμερα 33 δισεκατομμυριούχοι οι οποίοι διαθέτουν συνολικά περιουσία που φθάνει τα 119 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξημένη κατά 9% σε σχέση με πέρυσι, ενώ οι 100 πλουσιότεροι Αυστριακοί που περιλαμβάνονται στον κατάλογο διαθέτουν σήμερα περιουσία συνολικής αξίας 160 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται η οικογένεια Πόρσε-Πίεχ, της οποίας η περιουσία ανέρχεται σε 44,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνον από την άνοδο των μετοχών της οικογένειας στην αυτοκινητοβιομηχανία Φόλκσβαγκεν, φέρεται να έχει "βελτιωθεί" μέσα στο 2013 κατά τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία