 |
|
|  Tετάρτη 16/10
΄Αρθρο
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ,
Η ΣΥΡΙΑ ,ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
Γράφει ο
ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ,
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
ΑΘΗΝΑ
Η προαναγγελθείσα εισβολή της Τουρκίας στη Συρία έχει πολλές αναγνώσεις
και επιδέχεται πολλών και ποικίλων αναλύσεων, ερμηνειών και συμπερασμάτων.
Ήδη, οι ειδικοί, άρχισαν να γεμίζουν τις έντυπες και ηλεκτρονικές σελίδες των μέσων
ενημέρωσης. Δεν θα προσθέσουμε μία επιπλέον ανάλυση. Το ευρύ κοινό, έχει την
ευχέρεια και τη δυνατότητα για πλήρη ενημέρωση των γεγονότων και των εξελίξεων
της περιοχής. Θα αναφερθούμε μόνο σε ένα σημαντικό συμπέρασμα που
καταλήξαμε από την έκβαση των γεγονότων και το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει
θεμέλιο δίδαγμα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Οι εξελίξεις στη Συρία, δεν αποτελούν ένα απλό περιφερειακό πρόβλημα ούτε
είναι γεγονότα περιφερειακών μόνο διαστάσεων και ενδιαφέροντος. Έχουν
παγκόσμια σημασία και ενδιαφέρον. Το έδειξε εύγλωττα, η έκτακτη συνεδρίαση του
Συμβουλίου Ασφαλείας που προκλήθηκε με πρωτοβουλία των πέντε κρατών-μελών
του Συμβουλίου από την Ευρώπη. Απόφαση ή ψήφισμα δεν υπήρξε, επειδή δε
θέλησαν οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Οι εξελίξεις, των γεγονότων, δείχνουν ότι η Ευρώπη είναι ένας από τους
χαμένους της «υπόθεσης». Φαίνεται, μέχρι στιγμής, ότι δεν μπορεί να επηρεάσει τα
γεγονότα. Και από πάνω, δέχεται απροκάλυπτα και τις απειλές της Τουρκίας και του
Ερντογάν, ότι θα «πνιγεί» με 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες…
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός θα πρέπει να καταγράψουμε με «ΚΕΦΑΛΑΙΑ»
και με πολύ μεγάλη προσοχή ότι οι υποσχέσεις και κυρίως οι «εγγυήσεις» τρίτων,
ακόμα και φίλων, έχουν ελάχιστη αξία, απέναντι σε αντιπάλους σαν την Τουρκία
και τον Ερντογάν. Μη ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν έχει ξεκάθαρα δηλώσει πως η Τουρκία
ή θα κερδίσει εδάφη ή θα χάσει εδάφη.
Και κυρίως να μη παραβλέπουμε ούτε να υποτιμάμαι ότι η εισβολή στη
Συρία γίνεται ταυτόχρονα με μια άλλη εισβολή, λιγότερο ορατή, αλλά εξίσου
προκλητική. Την εισβολή στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός θα πρέπει διδαχτούμε αυτό που οι Κούρδοι
έμαθαν και που βιώνουν. Ότι οι φιλίες και οι εγγυήσεις τρίτων, ακόμα και σαν αυτές
του Μάικ Πομπέο, έχουν ελάχιστη σημασία. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να
υπερασπιστούμε μόνοι μας αν ποτέ χρειαστεί.
Ας μη ξεχνάμε εξάλλου τον ποιητή μας:
Δεν είναι εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή. Άλλος σου έκλαψε
εις τα στήθια, αλλά ανάσασιν καμιά. Άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε
φρικτά...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
