 |
|
|  Τετάρτη 25/9
Σινεμά
Η Χρυσή Σφαίρα "Σέσιλ Ντε Μιλ" στον Τομ Χανκς για τη συμβολή του στον κινηματογράφο
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Τομ Χανκς, ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, θα προσθέσει άλλο ένα βραβείο στο ενεργητικό του, αυτή τη φορά για το σύνολο της καριέρας του από τους οργανωτές των Χρυσών Σφαιρών.
Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ (HFPA) ανακοίνωσε σήμερα ότι θα τιμήσει τον διάσημο ηθοποιό και παραγωγό με το βραβείο Cecil B. DeMille στην τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών στο Μπέβερλι Χιλς στις 5 Ιανουαρίου.
Ο ήδη 63χρονος Χανκς έγινε γνωστός από την κινηματογραφική ταινία "Big" του 1988, όταν υποδύθηκε έναν έφηβο που ξυπνά και ανακαλύπτει ότι βρίσκεται στο σώμα ενός ενήλικα.
Βραβεύθηκε με 'Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα το 1994 και το 1995 για τις ερμηνείες του στη δραματική ταινία για το AIDS "Φιλαδέλφεια" και την κωμωδία "Forrest Gump".
"Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, o Τομ Χανκς αιχμαλωτίζει το κοινό με τους πλούσιους και χιουμοριστικούς χαρακτήρες που μάθαμε να αγαπάμε και να θαυμάζουμε", δήλωσε ο πρόεδρος της HFPA Λορέντζο Σόρια σε ανακοίνωση. "Όσο συναρπαστικός είναι στη μεγάλη οθόνη, άλλο τόσο είναι και πίσω από την κάμερα ως συγγραφέας, παραγωγός και σκηνοθέτης".
Η προβολή της νέας ταινίας του Τομ Χανκς "A Beautiful Day in the Neighborhood" (Μια όμορφη μέρα στη γειτονιά) θα γίνει τον Νοέμβριο. Ο ηθοποιός υποδύεται τον ιδιαίτερα αγαπητό αμερικανό τηλεπαρουσιαστή παιδικού εκπαιδευτικού προγράμματος Φρεντ Ρότζερς, που ήταν πραγματικό πρόσωπο.
O Χανκς έχει επίσης πρωταγωνιστεί σε περισσότερες από 80 ακόμη ταινίες, όπως "Άγρυπνος στο Σιάτλ" και "Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν" και ήταν η φωνή του καουμπόι Γούντι στην ταινία κινουμένων σχεδίων "Toy Story".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
