 |
|
|  Παρασκευή 20/9
Παγκόσμια απεργία για το κλίμα
Στους δρόμους οι μαθητές σε Αυστραλία και Ειρηνικό
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Χιλιάδες μαθητές βγήκαν σήμερα στους δρόμους της Αυστραλίας και άλλων χωρών της περιοχής Ασίας- Ειρηνικού δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα για την παγκόσμια απεργία για το κλίμα με στόχο να ζητήσουν από τους ηγέτες, που θα συναντηθούν τη Δευτέρα για την Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα, να υιοθετήσουν έκτακτα μέτρα ώστε να σταματήσουν την καταστροφή του περιβάλλοντος. «Δεν την ανάψαμε, αλλά προσπαθούμε να σβήσουμε τη φωτιά», έγραφε πανό που κρατούσε μαθητής στο Σίδνεϊ, καθώς αναρτήσεις σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης έδειχναν τις τεράστιες κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα.
«Βρισκόμαστε εδώ για να στείλουμε ένα μήνυμα σε όσους βρίσκονται στην εξουσία, για να τους δείξουμε ότι έχουμε ευαισθητοποιηθεί και ότι το θέμα αυτό είναι σημαντικό για εμάς», δήλωσε ο 16χρονος Γουίλ Κόνορ. «Διακυβεύεται το μέλλον μας». Σε όλο τον κόσμο είναι προγραμματισμένες για σήμερα περισσότερες από 5.000 κινητοποιήσεις, με αυτή στη Νέα Υόρκη να προδιαγράφεται η σημαντικότερη, καθώς αναμένονται 1,1 εκατομμύριο μαθητές από 1.800 δημόσια σχολεία, οι οποίοι έχουν πάρει άδεια από τις αρχές να μην παρακολουθήσουν σήμερα τα μαθήματά τους.
Στη διαδήλωση της Νέας Υόρκης, έδρα του ΟΗΕ, θα συμμετάσχει και η 16χρονη Σουηδέζα ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ, η οποία ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2018 το κίνημα αυτό των απεργιών της Παρασκευής. Η Τούνμπεργκ χαιρέτισε το «τεράστιο πλήθος» που είχε συγκεντρωθεί στο Σίδνεϊ με ανάρτησή της στο Twitter και επισήμανε ότι η διαδήλωση αυτή θα αποτελέσει πρότυπο καθώς οι απεργίες επεκτείνονται σε χώρες της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής. Σε χθεσινό της μήνυμα η 16χρονη κάλεσε τους νέους να οικειοποιηθούν τη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής: «Όλα μετράνε. Όσα κάνετε μετράνε».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
