 |
|
|  Κυριακή 15/9
Απούλητο παραμένει 1 στα 4 πολυτελή διαμερίσματα της Νέας Υόρκης
New York Times,ekirikas.com
Από τα περίπου 16.000 διαμερίσματα στα 682 καινούρια κτίρια που κατασκευάστηκαν από το 2013 και έπειτα στην πόλη της Νέας Υόρκης, ένα στα τέσσερα παραμένει απούλητο (περίπου 4.100), τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται σε πολυτελείς πολυκατοικίες, σύμφωνα με ανάλυση από την «Street Easy», την οποία δημοσιεύει η «New York Times».
«Θεωρώ πως είμαστε πραγματικά συντηρητικοί», ανέφερε ο Γκραντ Λονγκ, κορυφαίος οικονομολόγος της εφημερίδας, τονίζοντας πως η μελέτη επικεντρώνεται στις νέες κατασκευές.
Τα έργα δεν έχουν σταματήσει, όπως συνέβη στην αγορά ακινήτων μετά την ύφεση του 2008 και νέα κτίρια συνεχίζουν να αναγείρονται, αλλά υπάρχουν σημάδια πως κάποιοι κατασκευαστές βρίσκονται σε ένα σημείο καμπής.
Ηδη, οι τιμές πώλησης σε αρκετά νέα κτίρια αρχίζουν και μειώνονται, ενώ σε άλλα ίσως χρειαστεί να μειωθούν ακόμα πιο δραστικά, αναφέρει η «ΝΥΤ».
Η ανάλυση δείχνει μία από τις πιο απογοητευτικές εικόνες για μία αγορά που έφτασε στο υψηλότερο σημείο της πριν από τρία χρόνια.
Πλέον, η αγορά αντιμετωπίζει νέα εμπόδια, από τους αυξανόμενους φόβους για επικείμενη ύφεση, τις αλλαγές στους φορολογικούς νόμους και την πολιτική αστάθεια που επικρατεί εν όψει των εκλογών του ερχόμενου έτους.
Επιπλέον, ένας αυξανόμενος αριθμός διαμερισμάτων που πουλήθηκε κατά τα τελευταία χρόνια διατίθενται πλέον προς ενοικίαση από τους αγοραστές τους που επιθυμούν να τα εισάγουν και πάλι στην αγορά.
Από τα 12.133 νέα διαμερίσματα που πουλήθηκαν από τον Ιανουάριο του 2013 έως και τον Αύγουστο του 2019, το 38% έχουν καταχωρηθεί στο «Street Easy» ως διαθέσιμα προς ενοικίαση. «Αυτή είναι η πιο ανησυχητική τάση για μένα», δήλωσε ο κ. Λονγκ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
