 |
|
|  Παρασκευή 13/9
«Νόμπελ τρελού επιστήμονα»
Βραβεύθηκε έρευνα στα... γεννητικά όργανα Γάλλων ταχυδρόμων κ.α.
flashnews.gr,protothema.gr
Για μια ακόμη χρονιά -29η κατά σειρά- απονεμήθηκαν σε τελετή στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ τα βραβεία Ig, αποκαλούμενα και «Νόμπελ του τρελού επιστήμονα», τα οποία επιβραβεύουν αστείες, παράδοξες και συχνά άχρηστες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Τα εν λόγω βραβεία, που προηγούνται κατά ένα μήνα περίπου των βραβείων Νόμπελ, αναδεικνύουν έρευνες που «πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελάσουν και μετά να σκεφτούν». Απονεμήθηκαν δέκα βραβεία (την απονομή έκαναν όπως πάντα πραγματικοί Νομπελίστες) και κάθε νικητής έβγαζε λόγο ενός λεπτού. Αν παράβαινε αυτό το όριο, ένα οκτάχρονο κοριτσάκι με ένα χάρακα στο χέρι τον έκοβε με τη φράση «παρακαλώ σταμάτα, βαριέμαι!». Κάθε βραβείο συνοδευόταν από ένα -προφανώς άχρηστο- χαρτονόμισμα δέκα τρισεκατομμυρίων της Ζιμπάμπουε (όταν ο πληθωρισμός της είχε φθάσει στον ουρανό).
Μεταξύ άλλων, βραβεύθηκε μια μελέτη σε Γάλλους ταχυδρόμους, στους οποίους είχε τοποθετηθεί θερμόμετρο στους όρχεις τους. Την ιδέα είχε ο ειδικός σε θέματα γονιμότητας Ροζέ Μιουσέ του Πανεπιστημίου της Τουλούζης για να διαπιστώσει κατά πόσο και οι δύο όρχεις ενός άνδρα έχουν την ίδια ακριβώς θερμοκρασία. Συμπέρασμα: ο αριστερός είναι πιο ζεστός, αλλά μόνο όταν ο άνδρας είναι ντυμένος. Ο Γάλλος επιστήμονες εφηύρε και θερμαινόμενα εσώρουχα που βοηθούν τους άνδρες με προβλήματα υπογονιμότητας.
Το βραβείο χημείας κατέληξε σε Ιάπωνες επιστήμονες που υπολόγισαν πόσο σάλιο παράγει ένα τυπικό πεντάχρονο παιδί μέσα σε μια μέρα (περίπου μισό λίτρο), το βραβείο μηχανικής σε έναν Ιρανό εφευρέτη για ένα μηχάνημα του που αλλάζει πάνες στα μωρά και το βραβείο οικονομικών δόθηκε σε Ολλανδούς ερευνητές που ανακάλυψαν ότι τα χαρτονομίσματα μπορούν να διαδώσουν επικίνδυνα μικρόβια, ιδίως το ρουμανικό λέου.
Ιταλοί επιστήμονες πήραν το βραβείο ιατρικής για την ιδέα τους ότι η πίτσα προστατεύει από πρόωρο θάνατο (σ.σ. βολική θεωρία για Ιταλούς…), αν και στην πραγματικότητα ποτέ δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι αυτό όντως ισχύει. Μια διεθνής ερευνητική ομάδα πήρε βραβείο επειδή «χαρτογράφησε» ποιά ακριβώς μέρη του σώματος είναι πιο απολαυστικό να τα ξύνει κανείς (προηγούνται οι αστράγαλοι και ακολουθεί η πλάτη).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
