 |
|
|  Κυριακή 25/8
Μεγάλη συναυλία για τα 95 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη, στις εκδηλώσεις «ΠΡΕΣΠΕΣ 2019»
Φλώρινα/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν έπεφτε ...καρφίτσα στη μεγάλη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Πάρκο Φλώρινας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «ΠΡΕΣΠΕΣ 2019» για τα ενενήντα πέντε χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη. Στη συναυλία συμμετείχε η ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», και στο πρώτο μέρος ο Βασίλης Λέκκας τραγούδησε τις ερωτικές μελωδίες του Μίκη ενώ στο δεύτερο μέρος η Πάολα, μετά από παρότρυνση του ίδιου του συνθέτη, ερμήνευσε δεκατρία τραγούδια του.
Οι οργανωτές εκτιμούν ότι η μουσική παράσταση ήταν μια από τις πολυπληθέστερες συναυλίες που έχουν πραγματοποιηθεί στη Φλώρινα από την ιστορία του θεσμού και σύμφωνα με υπολογισμούς της αστυνομίας την παρακολούθησαν περί τους 6.000 θεατές. «Μόνο η συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου στο ίδιο σημείο της πόλης ξεπέρασε σε κόσμο αυτό που ζήσαμε χθες» δήλωσε με ενθουσιασμό ο καλλιτεχνικός διευθυντής των εκδηλώσεων Γιώργος Λιάνης. «Βάπτισμα πυρός» στην ερμηνεία μεγάλων Ελλήνων συνθετών ήταν η συμμετοχή της νεαρής ερμηνεύτριας από τη Φλώρινα, Έλενας Φερεντίνου.
Μετά το τέλος της συναυλίας πλήθος κόσμου «πολιόρκησε» για μια χειραψία και ένα αυτόγραφο τους δύο τραγουδιστές, ενώ υπήρξε και ένα στιγμιότυπο, όταν ο γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη πλησίασε την Πάολα λέγοντάς της, «είμαι ο γιος του γελαστού παιδιού που μόλις τραγούδησες».
Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με την εμβληματική βραδιά του Αγίου Αχιλλείου, όπου ο Μανώλης Μητσιάς και η Καριοφυλλιά Καραμπέτη θα ερμηνεύουν στίχους και τραγούδια των μεγάλων Ελλήνων ποιητών όπως της Σαπφούς, 'Αγγελου Σικελιανού, Κωστή Παλαμά, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κώστα Καρυωτάκη, Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Κώστα Βάρναλη, Γιάννη Ρίτσου, Νίκου Γκάτσου, μέχρι τους σημερινούς μεγάλους τραγουδοποιούς όπως Μάνο Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Διονύση Σαββόπουλο, Λίνα Νικολακοπούλου κλπ.
Στο δεύτερο μέρος η Έλλη Πασπαλά και η Dilek Koc θα ερμηνεύσουν μουσικές και τραγούδια της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
