 |
|
|  Σάββατο 13/7
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΓΟΝΑΤΟ!
Το «πανηγύρι»
των...παρόχων!
Λάρισα
ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να πιστέψω πως υπάρχει έστω και ένας συμπολίτης που να μην δέχθηκε τον τελευταίο μήνα, ίσως και πιο πριν, τηλεφώνημα ή τηλεφωνήματα, από εταιρίες - παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος, οι οποίες εκμεταλλευόμενες τον κατακερματισμό και ουσιαστικά το «κανόνι» της ΔΕΗ, ψάχνουν για πελάτες, προσφέροντας φθηνότερα τιμολόγια και ιδιωτικά συμβόλαια, συναφθέντα μέσω ηχογραφημένης δήλωσης και επικυρωθέντα με υπογραφές, μέσω ... αλληλογραφίας!
ΤΟΝ τελευταίο καιρό παρατηρώ στις εταιρίες ιδιωτικού ταχυδρομείου να έχουν πάρει φωτιά τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα, μεταφέροντας κυρίως συμβόλαια παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, που υπογράφονται στο...γόνατο, με τον υπάλληλο του ταχυμεταφορέα, να στέκεται στην εξόπορτα για να παραλάβει ώστε να επιστραφούν τα υπογραφέντα συμβόλαια (τα οποία ουδείς διαβάζει) από τον πελάτη στην εταιρία - πάροχο της ΔΕΗ.
ΣΤΗΝ χώρα των επιτήδειων αετονύχηδων και στη χώρα των χρονίως ανοήτων, κυριαρχεί η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, η πονηριά για πολλούς και η ευκολοπιστία για τους περισσότερους. Σε μια χώρα που η κρίση και η απληστία των διοικήσεων, ως και η κάκιστη λειτουργίας τους, διέλυσαν κυριολεκτικά τους οργανισμούς κοινης ωφελείας, επόμενο ήταν να αναφύονται ως μανιτάρια ιδιώτες και ομάδες κεφαλαιούχων επιχειρηματιών, που επιχειρούν να «δέσουν» το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού με συμβόλαια μηνιαίας εισφοράς για ηλεκτρικό, αέριο, τηλέφωνο, σε λίγο και...νερό(!) με απρόβλεπτες εκ των υστέρων και ανεξέλεγκτες διακυμάνσεις σε ότι αφορά την τιμολογιακή τους πολιτική.
ΚΑΠΟΤΕ, για την ασφάλεια της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, θυμάμαι, ήταν κανόνας απαράβατος η μη ιδιωτικοποίηση των πηγών ενέργειας, καύσιμα, ηλεκτρικό και νερό, φυσικά στο κράτος, αποκλειστικά και μόνο θα έπρεπε να ανήκει η λειτουργία των αεροδρομίων, του σιδηροδρόμου και των τραπεζών. Δυστυχώς μια δεκαετία μετά από τότε που ίσχυε αυτό, όλα ξεπουλήθηκαν σε ξένους επενδυτικούς κολοσσούς και διεθνείς κοινοπραξίες, η Ελλάδα φαίνεται να ξεπούλησε εκτός από όλα αυτά και έμψυχο υλικό, στέλνοντας τα παιδιά της να εργαστούν στο εξωτερικό, ιδιαίτερα τους επιστήμονες που σπούδασαν εδώ, να παρέχουν τις γνώσεις τους στους ξένους.
ΕΤΣΙ λοιπόν, η έννοια της δημόσιας προστασίας του πληθυσμού από το έργο παροχής των κοινωνικών αγαθών, έπαψε να υφίσταται, με αποτέλεσμα τα περισσότερα νοικοκυριά να έχουν υπογράψει συμβάσεις για παροχή ενέργειας, επικοινωνίας, ακόμα και υγειονομικής φροντίδας, με αμφιβόλου αξιοπιστίας ιδιωτικές εταιρίες. Σε πολλές περιπτώσεις δε, όπου τα αποτελέσματα είναι ασύμφορα για τους καταναλωτές, η διαδικασία απεμπλοκής από την συμφωνία απαιτεί χρόνο, χρήμα και ενίοτε νομικές διαδικασίες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν κατάφερε να επιβάλει μείωση στα κοινωνικά τιμολόγια, με αποτέλεσμα να προσποιούνται ότι το κάνουν (μάλλον προσωρινά και τεχνιέντως) οι ιδιώτες και να εγκλωβίζονται έτσι τα εκατομμύρια των Ελλήνων σε δεσμεύσεις οικονομικής εξάρτησης αμφιβόλου αξιοπιστίας. Χωρίς να εξορκίζω το «ιδιωτικό» θα επιθυμούσα το δημόσιο, στο οποίο όλοι καταθέτουμε τους φόρους μας, να εξασφάλιζε καθαρές και συμφέρουσες υπηρεσίες με γνώμωνα τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα του πληθυσμού, προβλήματα που έφερε η κακή διαχείρηση των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
