 |
|
|  Παρασκευή 21/6
The New York Times
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διέταξε στρατιωτικά πλήγματα εναντίον ιρανικών θέσεων, αλλά κατόπιν ακύρωσε τη διαταγή
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ενέκρινε την διεξαγωγή πληγμάτων εναντίον του Ιράν, σε αντίποινα για την κατάρριψη ενός αμερικανικού τηλεκατευθυνόμενου μη επανδρωμένου αεροσκάφους χθες Πέμπτη, αλλά ακύρωσε τη διαταγή του, σύμφωνα με την εφημερίδα The New York Times.
Αρχικά, ο Τραμπ ενέκρινε επιθέσεις εναντίον λιγοστών στόχων στην επικράτεια του Ιράν, κυρίως ραντάρ και συστοιχιών πυραύλων, σύμφωνα με το δημοσίευμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης, που επικαλούνται ανώτερους αμερικανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους που είτε συμμετείχαν στις διαβουλεύσεις ή ενημερώθηκαν για αυτές.
Τα πλήγματα επρόκειτο να γίνουν λίγο πριν από τα ξημερώματα σήμερα Παρασκευή, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο αριθμός των θυμάτων στις τάξεις των ιρανικών ένοπλων δυνάμεων αλλά και μεταξύ των αμάχων, κατά τις πληροφορίες της εφημερίδας.
Στρατιωτικά αεροσκάφη είχαν απογειωθεί και πλοία είχαν λάβει θέσεις, αλλά δεν είχε εκτοξευθεί κανένας πύραυλος όταν ανακλήθηκε η προεδρική διαταγή, τονίζει η εφημερίδα [1].
Η ξαφνική ανάκληση της διαταγής φρέναρε αυτή που θα ήταν η τρίτη ανάληψη αμερικανικής στρατιωτικής δράσης στη Μέση Ανατολή κατά τη διαταγή του Ρεπουμπλικάνου προέδρου των ΗΠΑ, θυμίζουν οι Τάιμς. Στις προηγούμενες δύο περιπτώσεις, το 2017 και το 2018, επλήγησαν στόχοι στη Συρία σε αντίποινα για επιθέσεις με χημικά όπλα για τις οποίες η Ουάσινγκτον κατηγόρησε τη Δαμασκό, κάτι που διέψευσε ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ.
Παραμένει ακόμα ωστόσο ασαφές το εάν θα γίνουν αμερικανικές επιθέσεις εναντίον του Ιράν ή όχι, συμπληρώνουν οι Τάιμς, εξηγώντας ότι δεν είναι γνωστό εάν η ακύρωση των επιδρομών οφείλεται στο ότι ο Τραμπ άλλαξε γνώμη ή στο ότι η κυβέρνηση είχε επιφυλάξεις που αφορούσαν τον εφοδιασμό ή τη στρατηγική της στρατιωτικής επιχείρησης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
