 |
|
|  Πέμπτη 6/6
Η ΠΕΙΝΑ "ΘΕΡΙΖΕΙ" ΨΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ!!
Ευθύνεται για τους μισούς από τους θανάτους παιδιών...
Guardian,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ένα στα τρία παιδιά στην Αφρική στερούνται το φαγητό. Η πείνα ευθύνεται σχεδόν για τους μισούς από τους θανάτους παιδιών στην ήπειρο, προειδοποίησε ένα think tank που εδρεύει στην Αντίς Αμπέμπα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian.
Σε μια επείγουσα έκκλησή της για τη λήψη μέτρων μια έρευνα του Αφρικανικού Φόρουμ για την Πολιτική σχετικά με τα Παιδιά αναφέρει ότι σχεδόν 60 εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική δεν έχουν επαρκείς ποσότητες τροφίμων παρά την οικονομική ανάπτυξη που γνωρίζει η ήπειρος τα τελευταία χρόνια.
Ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα σε όλον τον κόσμο εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων - δηλαδή 10.000 παιδιά καθημερινά- αλλά παρότι οι αριθμοί αυτοί δείχνουν μια βελτίωση στο θέμα της πείνας των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο, η κατάσταση επιδεινώνεται σε ορισμένα τμήματα της Αφρικής όπου το πρόβλημα προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Εννέα στα 10 παιδιά στην Αφρική δεν πληροί τα κριτήρια που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) για μια στοιχειωδώς αποδεκτή διατροφή και δύο στα πέντε δεν καταναλώνουν τακτικά γεύματα.
Η Λιβερία, το Κονγκό και το Τσαντ βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης σε ό,τι αφορά τα παιδιά από έξι ως 23 μηνών που λαμβάνουν επαρκή και με ποικιλία διατροφή τακτικά. Ακολουθούν η Ζιμπάμπουε, η Γουινέα-Μπισάου, η Γκάμπια και η ΛΔ Κονγκό.
Η Αφρική πιθανόν να έχει ένα δισεκατομμύρια υποσιτιζόμενα και πεινασμένα παιδιά ως το 2050 αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση.
Οι πολεμικές συγκρούσεις και η κλιματική αλλαγή έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα στην Αφρική με τρία στα τέσσερα παιδιά με καθυστέρηση στην ανάπτυξη κάτω των πέντε ετών να κατοικούν σε χώρες που έχουν μετατραπεί σε πολεμικές ζώνες.
Το 2017 περισσότεροι από οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι στην Αιθιοπία, πέντε εκατομμύρια στο Μαλάουι, τέσσερα εκατομμύρια στην Ζιμπάμπουε και τρία εκατομμύρια στην Κένυα βίωναν οξεία διατροφική ανασφάλεια που προκαλείται από ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την κλιματική κρίση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
