 |
|
|  Tετάρτη 22/5
ΕΒΕΡΕΣΤ
49χρονος απο το Νεπάλ πέτυχε ρεκόρ αναβάσεων στο Έβερεστ, καθώς σκαρφάλωσε στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου για 24η φορά
Hihnua,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Νεπαλέζος Σέρπα, Κάμι Ρίτα, σκαρφάλωσε στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ, για 24η φορά, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ αναβάσεων στην κορυφή, όπως επιβεβαίωσε τοπικός κυβερνητικός αξιωματούχος.
Ο 49χρονος Σέρπα είχε ανέβει για 23η φορά τα 8.848 μέτρα του Έβερεστ πριν από μόλις έξι ημέρες, σπάζοντας το ρεκόρ που κατείχε ο ίδιος.
«Έφθασε στην κορυφή σήμερα (Τρίτη) στις 6.38 πμ τοπική ώρα μαζί με άλλους ορειβάτες. Είναι υπέροχα νέα για εμάς», δήλωσε στο Xinhua ο Μίρα Αχάρια, αξιωματούχος του υπουργείου Τουρισμού της χώρας, μέσω τηλεφώνου από την κατασκήνωση βάσης.
Ο Σέρπα, Κάμι Ρίτα, ανέβηκε για πρώτη φορά στο Έβερεστ το 1994 σε ηλικία 24 ετών και μοιράζεται το ρεκόρ των 21 αναβάσεων με τους Νεπαλέζους ορειβάτες Σέρπα Άπα και Πούρμπα Τάσι, οι οποίοι έχουν αποσυρθεί ήδη από την ενεργό δράση. Έχει ήδη σκαρφαλώσει στις περισσότερες κορυφές που ξεπερνούν τα 8.000 μέτρα, όπως τις Κ2 και Αναπούρνα.
Η σύντομη περίοδος που επιτρέπει την ανάβαση και εξαρτάται από τις ευνοϊκές καιρικές συνθήκες συνήθως πέφτει στα μέσα Μαΐου. Περίπου 5.000 ορειβάτες έχουν σκαρφαλώσει στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου από το 1953, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Τουρισμού του Νεπάλ. Ο τουρισμός είναι βασική πηγή εισοδήματος για τη χώρα των Ιμαλαΐων, όπου βρίσκονται οκτώ από τις 14 υψηλότερες κορυφές του κόσμου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
