 |
|
|  Παρασκευή 29/3
ΥΓΕΙΑ
Mεταμόσχευση νεφρού από μια οροθετική γυναίκα σε άλλον οροθετικό ασθενή,έγινε για πρώτη φορά στον κόσμο,στη Βαλτιμόρη τών ΗΠΑ
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ένα νεφρό που δώρισε μια οροθετική γυναίκα μεταμοσχεύτηκε αυτήν την εβδομάδα σε άλλον οροθετικό ασθενή στη Βαλτιμόρη, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στον κόσμο, σύμφωνα με τους γιατρούς, και θα μπορούσε να βοηθήσει να περιοριστεί η έλλειψη οργάνων.
Η Νίνα Μαρτίνεζ, 35 ετών, δώρισε το νεφρό της σε έναν ασθενή, η ταυτότητα του οποίου δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, στο νοσοκομείο Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης.
"Αισθάνομαι πολύ καλά" είπε η νεαρή γυναίκα, που εμφανίστηκε χαμογελαστή και σε καλή κατάσταση στη συνέντευξη Τύπου. "Είναι ωραίο να έχουμε καλές ειδήσεις, επειδή υπάρχουν πολλά ανεπίλυτα προβλήματα για τους φορείς του HIV", πρόσθεσε.
Όσον αφορά τον ανώνυμο λήπτη, "είναι θαυμάσια", όπως είπε η Κριστίν Ντουράντ, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Τζονς Χόπκινς.
Το 2013 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα επικύρωσε έναν νόμο με βάση τον οποίο τα όργανα που λαμβάνονται από οροθετικούς ασθενείς μετά τον θάνατό τους επιτρέπεται να μεταμοσχεύονται σε οροθετικούς λήπτες. Οι τελευταίοι μπορούν φυσικά να λαμβάνουν όργανα και από ανθρώπους που δεν είναι φορείς του HIV, όπως κάθε άλλος ασθενής στις λίστες αναμονής.
Όμως, οι οροθετικοί που είναι σε καλή φυσική κατάσταση δεν μπορούσαν να δωρίσουν τα νεφρά τους σε κάποιον συγγενή ή άγνωστο ασθενή. Οι γιατροί φοβούνταν ότι μόνο με ένα νεφρό, ο ιός και τα αντιρετροϊκά φάρμακα θα επηρέαζαν υπερβολικά την υγεία του δωρητή.
Έπειτα από ευρεία μελέτη ωστόσο, οι ερευνητές πείστηκαν ότι ο κίνδυνος ήταν ουσιαστικά μηδενικός και το νοσοκομείο έλαβε το 2016 την έγκριση να πραγματοποιήσει την πρώτη μεταμόσχευση "από ζώντα σε ζώντα" άνθρωπο.
Αρχικά, η Μαρτίνεζ, που ζει στην Ατλάντα, ήθελε να δωρίσει το νεφρό της σε έναν φίλο της. Μετά τον θάνατό του, εμπνεόμενη και από ένα επεισόδιο της γνωστής ιατρικής σειράς Grey's Anatomy, επικοινώνησε με το νοσοκομείο και δήλωσε εθελόντρια. "Ήξερα ότι με περίμεναν", εξήγησε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
