 |
|
|  Σάββατο 16/3
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ «ΜΕΣΣΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Γράφει ο
ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ,
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΑΘΗΝΑ
Η Κεφαλλονιά μας και οι πόλεις μας περνάνε μια περίοδο μεγάλων και
δύσκολων αλλαγών. Δεδομένα ετών έχουν ανατραπεί. Οι αντιλήψεις και οι
συνειδήσεις των πολιτών μεταμορφώνονται υπό το βάρος και την πίεση της
οικονομικής ανέχειας και των πολιτικών εξελίξεων. Διευρύνεται η δυσπιστία στο
πολιτικό σύστημα και εξασθενεί το αίσθημα δικαίου των πολιτών.
Σε όλα αυτά προστίθεται ο νέος «διοικητικός χάρτης» του νομού μας. Εμείς
είχαμε υποστηρίξει τη δημιουργία τριών δήμων για την Κεφαλλονιά, παραθέτοντας
τα επιχειρήματά μας, κυριότερο των οποίων είναι να μπορεί η δημοτική αρχή να
είναι κοντά στον πολίτη.
Φίλοι συμπολίτες, ο Τόπος μας και οι πόλεις μας χρειάζονται έναν
καινούργιο ζωογόνο άνεμο αξιοκρατίας, αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης. Έναν
άνεμο που να σαρώσει τις υπάρχουσες στρεβλώσεις και να οδηγήσει την
Κεφαλλονιά μας και τους Κεφαλλονίτες μπροστά.
Θα πρέπει οι συμπολίτες μας να ενθαρρύνουν και να ευνοήσουν εκείνους
τους υποψήφιους που έχουν δείξει πως θέλουν και μπορούν να προσφέρουν στον
τόπο μας και όχι εκείνους που επιδιώκουν να «σταδιοδρομήσουν» σε πολιτικά
πόστα. Η Κεφαλονιά και οι πόλεις μας δεν πρέπει να μετρήσουν άλλες χαμένες
ευκαιρίες ούτε να ανεχθούν άλλους μεσσίες… Και είναι πολλοί οι προσφερόμενοι
μεσσίες. Παρουσιάζονται σαν συνασπισμοί «πρώην στελεχών…», που κατάφεραν
να χαθούν όχι μόνο ανεπανάληπτες ευκαιρίες, αλλά να οδηγήσουν τον Τόπο μας
βήματα πίσω… Όλοι αυτοί οφείλουν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ένα συγνώμη
στην Κεφαλλονιά και τους Κεφαλλονίτες.
Φίλοι συμπολίτες, η Κεφαλλονιά και οι πόλεις μας χρειάζονται έναν
στρατηγικό σχεδιασμό που να συμφιλιώνει την καθημερινή ζωή και τις αξίες των
συμπολιτών μας με την ανάπτυξη και την αναγέννηση των πόλεων και των χωριών
μας. Αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει δύο κύριους
άξονες:
Πρώτον την καθημερινότητα των πολιτών και
Δεύτερον μια στοχευμένη ανάπτυξη και ανάδειξη του Τόπου μας.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες, στις
απαιτήσεις και κυρίως στην ιστορία μας και στις προσδοκίες των συμπολιτών μας.
-Θα πρέπει να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε τον μοναδικό ιστορικό,
πολιτιστικό και περιβαλλοντικό πλούτο του Τόπου μας.
-Έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε πόλεις και χωριά ελκυστικά και
ανταγωνιστικά με σεβασμό στις παραδόσεις, την ιστορία και το περιβάλλον μας,
που να υπηρετούν τους πολίτες, ντόπιους ή επισκέπτες.
-Στόχος μας να πρέπει να είναι, η ανάπτυξη των πόλεων και των χωριών μας
σύμφωνα με τις προσδοκίες και τις ανάγκες των συμπολιτών μας.
-Επιδίωξή μας πρέπει να είναι, να θέσουμε τους δήμους στην υπηρεσία του
Πολίτη, να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας μας και να
δημιουργήσουμε ενεργούς πολίτες.
-Χρέος μας, να εξοπλίσουμε με δυνατότητες και προοπτικές και κυρίως με
αισιοδοξία και ελπίδα τους νέους συμπολίτες μας, γιατί σ’ αυτούς, κυρίως, ανήκει
το μέλλον και η Κεφαλλονιά.
-Όλοι μαζί, έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων και
να οδηγήσουμε τον Τόπο μας μπροστά.
Φίλοι συμπολίτες, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε εκείνους τους υποψήφιους
που έχουν δείξει πως θέλουν και μπορούν να προσφέρουν στις πόλεις και τα χωριά
μας. Θα πρέπει να αναδειχθούν οι άξιοι και οι ικανοί, αυτοί που έχουν θέληση,
τόλμη και όρεξη για δουλειά και προσφορά στον Τόπο μας.
Η Κεφαλλονιά μας το αξίζει, οι Κεφαλλονίτες το θέλουμε και όλοι μαζί το
μπορούμε.
Όταν η Κεφαλλονιά μας στέκεται για να «σκεφτεί» όσοι έχουν κάτι να
προτάξουν, δεν διστάζουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
