 |
|
|  Τρίτη 26/2
"Ο ΤΡΑΜΠ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ"
Ο Λευκός Οίκος απορρίπτει τις κατηγορίες μιας 43χρονης, πρώην μέλους της προεκλογικής εκστρατείας του, ότι ο Τραμπ τη φίλησε χωρίς τη θέλησή της...
dpa,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Λευκός Οίκος απέρριψε τις κατηγορίες που έχει διατυπώσει μια γυναίκα, πρώην μέλος της προεκλογικής ομάδας του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ότι τη φίλησε χωρίς εκείνη να έχει συναινέσει, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016.
«Αυτή η κατηγορία σε βάρος του είναι παράλογη» δήλωσε η εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου, Σάρα Σάντερς, σε ένα email που εστάλη στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa).
«Το περιστατικό αυτό δεν συνέβη ποτέ και το αντικρούουν άμεσα με τις μαρτυρίες τους πολλοί αυτόπτες μάρτυρες, υψηλής αξιοπιστίας».
Η Άλβα Τζόνσον κατέθεσε μήνυση κατηγορώντας τον Ρεπουμπλικάνο ότι την φίλησε στο στόμα, καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητό του, ενόψει μιας προεκλογικής συγκέντρωσης στην Τάμπα, στη Φλόριντα, στις 24 Αυγούστου του 2016.
Η 43χρονη Τζόνσον αναφέρει στην προσφυγή της ότι το περιστατικό συνέβη αφότου εκείνη του είπε ότι βρισκόταν στην προεκλογική περιοδεία για μήνες κι αφού τον προέτρεψε να «τους κάνει σκόνη» (τους αντιπάλους του) στην ομιλία που επρόκειτο να εκφωνήσει.
«Ο εναγόμενος Τραμπ της άρπαξε το χέρι και δεν την άφηνε» σύμφωνα με το έγγραφο.
«Της είπε πως γνώριζε ότι βρισκόταν στην περιοδεία εδώ και πολύ καιρό και ότι κάνει φοβερή δουλειά. Είπε επίσης στην κυρία Τζόνσον ότι δεν θα την ξεχάσει κι ότι θα την φροντίσει».
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της, εκείνη έστρεψε το πρόσωπό της αλλού για να αποφύγει το φιλί του, ωστόσο το στόμα του «κατέληξε στην άκρη των χειλιών της».
Το περιστατικό την σόκαρε όπως και της προκάλεσε «σύγχυση και ταπείνωση».
Η Άλβα Τζόνσον ζητά να της καταβληθεί αποζημίωση για συναισθηματική οδύνη.
Στη μήνυση επισημαίνεται επίσης ότι το προεκλογικό επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ την αντιμετώπισε με μεροληψία, καθώς είναι μαύρη, και την πλήρωνε λιγότερα χρήματα σε σύγκριση με τους λευκούς άνδρες συναδέλφους της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
