 |
|
|  Tετάρτη 20/2
ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ
Δηλώσεις βλακείας
αν θέλεις να είσαι
και...νομοταγής!
Λάρισα
ΓΙΑ να είσαι νομοταγής πολίτης στην Ελλάδα θα πρέπει να υπογράψεις δήλωση αποδοχής ότι είσαι, τουλάχιστον ...ανόητος! Ότι δέχεσαι να κατακλεύουν την περιουσία σου, ιδιώτες, εταιρίες, οργανισμοί, εθνικές και πολυεθνικές, αλλά και το επίσημο κράτος! Και δίχως αντίρρηση, με την απειλή φυλακίσεως, εάν παραβιάσεις την δήλωση ...βλακείας, που προηγουμένως έκανες!
ΚΑΙ εξηγώ, αφού αρχίσω πρώτα από τα...φρέσκα. Υπόθεση Εθνικό Κτηματολόγιο. Χρήμα με ουρά... Μια ακόμα κυβερνητική προβολή του κοινωνικού θρίλερ ...«γεμίζουμε τα ταμεία», ορμώντας (με νομιμοφάνεια και κόλπο) στις τσέπες των φορολογουμένων πολιτών που διαθέτουν την όποια ιδιοκτησία σε γη, ή σε κτίσματα. Στόχος; Η ενίσχυση των «φιλόπτωχων ταμείων» των δανειστών μας...
ΣΟΥ λέει λοιπόν ο κρατικός «μακρυχέρης»: Για να καταγράψω την δημόσια περιουσία, τι πρέπει να κάνω; Θα υποχρεώσω την ιδιωτική να δηλώσει την δική της! Και ό,τι δεν δηλωθεί θα είναι δημόσιο! Θα το αρπάξω! Η διαδικασία όχι μόνο δεν θα μου κοστίσει τίποτα, αλλά αντίθετα, θα φορτώσω το κρατικό ταμείο με απίστευτα ποσά, τα οποία θα καταβάλουν ως δικαίωμα καταγραφής (στο ημιτελές ακόμη σύστημα) και πάλι οι «νομοταγείς ...ανόητοι», ενώ θα βάλω και στο χέρι την περιουσία εκείνων που δεν θα την έχουν δηλώσει!
ΤΙΣ τελευταίες εβδομάδες, δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, με το άνοιγμα της διαδικασίας του κτηματολογίου, βιώνουν καταστάσεις απίστευτης ταλαιπωρίας σε δικηγορικά γραφεία, συμβολαιογραφεία, υποθηκοφυλακεία και διάφορα γραφεία μηχανικών και τοπογράφων καθώς και σε (μεσιτικά) γραφεία εξυπηρετήσεων. Όλα με το αζημίωτο φυσικά. Και την μερίδα του λέοντος, στο κράτος. Σε βάρος της τσέπης των ιδιοκτητών (οι οποίοι διαθέτουν τα οριστικά συμβόλαια και τις αποδείξεις ιδιοκτησίας), βρήκαν πάλι δουλειά χιλιάδες άνεργοι των πιο πάνω (ανενεργών) κλάδων και ειδικοτήτων, εισπράττοντας μεγάλα (για περίοδο κρίσης) χρηματικά ποσά, με τις ευλογίες δυστυχώς, του κράτους...
ΚΑΤΙ αντίστοιχο σκαρφίστηκαν οι διοικούντες, για να μειώσουν την ανεργία των εγκαταστατών, λεβήτων φυσικού αερίου, των μηχανικών, των ηλεκτρολόγων των υδραυλικών και άλλων συναφών... Πιστοποιητικά καταλληλότητας για τα εκατομμύρια ασσανσέρ των πολυκατοικιών! Πιστοποιητικά ασφαλείας για τους λέβητες, τους καυστήρες φυσικού αερίου, εξτρά και το έξοδο για την συντήρησή τους, πιστοποιητικά για οικοδομές, διαμερίσματα και κλιμακοστάσια, σχέδια τοπογράφων και μηχανικών για οικόπεδα και αγρούς, πιστοποιητικά με αλμυρά παράβολα και χαρτόσημα παντού, λεφτά για επανασυνδέσεις ηλεκτρικού και νερού, χαράτσια στο κράτος και στους δήμους...
ΜΕ ευκολία βρέθηκε και το κόλπο είσπραξης. Κάτι αντίστοιχο οπως την πρώτη φορά με τον ΕΝΦΙΑ. Στο ρεύμα! Και τα δημοτικά και αλλά χαράτσια στους λογαριασμούς της ΔΕΗ! Αν δεν πληρώσει κανείς δεν περνά τις ...συμπληγάδες! Βεβαίωση οφειλής στην εφορία και ύστερα το μακρύ χέρι του υπερταμείου. Κατάσχεση από τραπεζικό λογαριασμό! Κράτος, εφορία και τράπεζες, σε μια απίστευτα αρμονική συνεργασία, με στόχο την απομύζηση του εισοδήματος των πολιτών, κυρίως εκείνων που αρνούνται να υπογράψουν την «δήλωση ανοησίας» που λέγαμε. Το τραγικό όμως είναι ότι έτσι λειτουργεί και το κράτος. Με δηλώσεις υπακοής και «πειθαρχίας» των πολιτών του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
