 |
|
|  Δευτέρα 4/2
Ελλάδα
Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος ασκήθηκε σε βάρος δικαστικού υπαλλήλου για απάτη
ΚΑΒΑΛΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Βασίλης Λωλίδης
Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος άσκησε ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Καβάλας, σε βάρος ενός δικαστικού υπαλλήλου, που υπηρετεί στο δικαστικό μέγαρο Καβάλας και κατηγορείται για απάτη σε βάρος πολιτών. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο εν λόγω δικαστικός υπάλληλος φέρεται να έχει λάβει μεγάλα χρηματικά ποσά από πολίτες, με στόχο να παρέμβει σε δικαστικούς λειτουργούς, επηρεάζοντας την έκδοση αποφάσεων υπέρ τους. Ωστόσο, επί σειρά ετών δεν είχε κινηθεί καμία νομική ενέργεια σε βάρος του, καθώς δεν είχαν κατατεθεί μηνύσεις.
Σήμερα, έχουν κατατεθεί σε βάρος του επτά μηνύσεις– καταγγελίες από εξαπατημένους πολίτες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο της Δικαιοσύνης για την άσκηση ποινικής δίωξης. Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω δικαστικός υπάλληλος δεν έχει δώσει σημεία ζωής τους τελευταίους μήνες και δεν προσήλθε να καταθέσει στην προκαταρκτική εξέταση, που διενεργήθηκε από το Πταισματοδικείο Καβάλας.
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας, Γιώργος Γραμμένος, σε δηλώσεις του έκανε λόγο "για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, για ένα απαράδεκτο γεγονός", που δημιουργεί -όπως είπε- τριγμούς στους κύκλους της Δικαιοσύνης. «Ο συγκεκριμένος άνθρωπος», τόνισε επικαλείτο ακόμα και ανωτέρους δικαστικούς λειτουργούς, φτάνοντας μέχρι τους προέδρους Εφετών και τον Άρειο Πάγο, ισχυριζόμενος προς τα εξαπατηθέντα θύματά του ότι μπορεί να παρέμβει επηρεάζοντας την έκδοση των αποφάσεων. Είναι εγκληματικό αυτό που συνέβη, γιατί τέτοιες ενέργειες πλήττουν το θεσμό της Δικαιοσύνης και στέλνουν τελείως εσφαλμένα μηνύματα προς την κοινωνία».
Ο κ. Γραμμένος υπογράμμισε ακόμα ότι η δράση του συγκεκριμένου δικαστικού υπάλληλου ήταν γνωστή, ωστόσο μέχρι σήμερα υπήρχαν μόνο φήμες και πληροφορίες, ενώ πλέον υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες σε βάρος του, γιατί έχουν γίνει επώνυμες καταγγελίες και κατατέθηκαν ονομαστικές μηνύσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
